Αρθρο του Τάκη Πότσου: Το πετσόκομμα των μισθών…

ΤΑΚΗΣ ΠΟΤΣΟΣ Δημοτικός Σύμβουλος Ρόδου
ΤΑΚΗΣ ΠΟΤΣΟΣ

“Συγκράτηση” μισθών σημαίνει στη πραγματικότητα  παγίωση και συνέχιση της εξαθλίωσης των εργαζομένων, σε αντίθεση με αυτά που ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αναφέρει στο άρθρο του ο Τάκης Πότσος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Ρόδου με την παράταξη της ΔΕΑΣ, που στηρίζεται από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Στο άρθρο του σημειώνει τα παρακάτω:

“Πριν μερικές μέρες η κυβέρνηση, προσπάθησε να παρουσιάσει μια άλλη εικόνα για τους μισθούς, απ’ αυτήν που υπάρχει στη πραγματικότητα,  συσκοτίζοντας την σημερινή κατάσταση των εργαζομένων.

Προσπαθεί να τους βάλει στη λογική της σύγκρισης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια για να δουν πότε …έχασαν λιγότερα.

Παρουσιάζοντας λοιπόν επίσημα στοιχεία, επικαλείται τον μέσο όρο μείωσης μισθών κατά 26,3% για το χρονικό διάστημα 2009-2014. Αποκρύπτει όμως το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση διατήρησε στο ακέραιο την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου αρ.6 του 2012, που οδήγησε στην κατρακύλα και στο πετσόκομμα των μισθών.

Είναι λογικό να μειωθεί η ένταση της επίθεσης μετά από αυτή την κατάσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνεχίστηκε, ή ότι άλλαξε κάτι προς το καλύτερο για την εργατική τάξη.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι, κι αφού φρόντισε να σπείρει ψεύτικες ελπίδες με διάφορες εξαγγελίες, ήρθε να διαιωνίσει όλο το προηγούμενο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο,  δηλαδή την διατήρηση των άθλιων μισθών των 586 και 511 ευρώ και να προσθέσει νέα αντεργατικά μέτρα , όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, διευκολύνσεις στα δουλεμπορικά γραφεία…

Κυριολεκτικά περιφρούρησε όλα τα προηγούμενα,  προς το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτό εννοούν όταν λένε για «συγκράτηση μισθών», δηλαδή την παγίωση και την συνέχιση της εξαθλίωσης των εργαζομένων.

Εκτός από όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και πολλές άλλες πλευρές της πολύμορφης επίθεσης, όπως η συρρίκνωση του εισοδήματος από την φοροληστεία, μείωση του αφορολογήτου, αλλά και την αντικατάσταση της πλήρους απασχόλησης με την μερική και την εκ περιτροπής εργασία. Ταυτόχρονα έχουμε και την όξυνση της απλήρωτης εργασίας.Τα τελευταία στοιχεία του ΕΦΚΑ δείχνουν την συνέχεια της μείωσης των μισθών και το εξευτελιστικό επίπεδο των μισθών για όσους δουλεύουν με καθεστώς μερικής απασχόλησης (397,67) ευρώ μικτά.

Αποκρύπτουν ότι σχεδόν το 1/3 των μισθωτών αν και εργάζεται έχει εισόδημα περίπου στο ύψος του επιδόματος ανεργίας.

Κι ενώ τα κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να φανούν φιλεργατικοί, γιατί οι δικές τους μειώσεις, δεν ήταν τόσο υψηλές, όσο των προηγούμενων, οι εργάτες βλέπουν κάτι άλλο: Εκεί που οι προηγούμενοι τους είχαν ρίξει στον πάτο, οι νέοι κυβερνώντες τους έριξαν άλλη μια κλοτσιά για να πέσουν ακόμα πιο βαθιά στο βαρέλι της εξαθλίωσης!

Έτσι εξασφαλίζουν οι επιχειρήσεις και τα μονοπώλια φτηνά εργατικά χέρια.

Το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσει ο εργαζόμενος είναι ότι δεν πρέπει να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση για επιστροφή των απωλειών που είχε, από την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Ας αφήσουν λοιπόν το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης». Το μόνο δίκαιο είναι να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν.”