Μερικά αποσπάσματα από το άρθρο του Στέφανου Λουκά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική που δημοσιεύει σήμερα ο “Ριζοσπάστης” , στο οποίο αναδεικνύονται οι βαθύτερες αιτίες για τις νοθείες στα συνδικάτα από τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό.
“Στη Φθιώτιδα, το Νοέμβρη του 2016, η πλειοψηφία του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) το διέλυσε ώστε να αποφύγει πρόστιμο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από το ΣΔΟΕ, για σωρεία παρατυπιών σε επιδοτούμενα σεμινάρια κατάρτισης που οργάνωνε η ίδια. Οταν δημιουργήθηκε το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, με κάλεσμα σε όλα τα σωματεία να γίνουν μέλη του, οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ συγκρότησαν διασπαστικό Εργατικό Κέντρο με καινούριο ΑΦΜ («Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας»), κόντρα στο Εργατικό Κέντρο Λαμίας.
Η «Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου Τροφίμων και Σούπερ Μάρκετ Αθηνών» αποτελεί μηχανισμό εργοδοτικής παρέμβασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, μέσω των διευθυντών των επιχειρήσεων, με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και με τη στήριξη της ΔΑΚΕ, χωρίς καμία δράση και βέβαια χωρίς μαζικές διαδικασίες. Ουσιαστικά, αποτελεί εργαλείο παραγωγής αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στη ΓΣΕΕ, διαμορφώνοντας συσχετισμούς.
Το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, ένα σωματείο πανελλαδικής εμβέλειας, με επικεφαλής τον εκπρόσωπο του Γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ, που είναι πρόεδρος ΑΕ ενοικίασης εργαζομένων, χωρίς μαζική δράση, με αφανείς διαδικασίες στις αρχαιρεσίες, επίσης ήταν μηχανισμός παραγωγής αντιπροσώπων, που ενίσχυε το όργιο νοθείας στο οποίο επιδιδόταν η προηγούμενη σάπια πλειοψηφία της διοίκησης, συγκροτώντας έναν ακόμη αντεργατικό μηχανισμό.
Αλλο παράδειγμα είναι το Εργατικό Κέντρο Κατερίνης, όπου η απερχόμενη διοίκηση (πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ) κινητοποίησε τα ΜΑΤ για να πραγματοποιήσει νόθο «συνέδριο», αποκλείοντας τους νόμιμα εκλεγμένους αντιπροσώπους του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πιερίας. Στο Εργατικό Κέντρο Τρικάλων, σωματείο της Καλαμπάκας εμφάνισε πολλαπλάσιους ψηφίσαντες από τους εργαζόμενους του χώρου.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν άπειρα παραδείγματα τέτοιων ενεργειών νοθείας για παραγωγή διοικήσεων και αντιπροσώπων στα συνέδρια των δευτεροβάθμιων οργανώσεων και της ΓΣΕΕ, από τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Σκοπός τους είναι η ενίσχυση του ρόλου της ΓΣΕΕ ως μηχανισμού διαμόρφωσης ενός νέου συνδικαλιστικού «προτύπου», πιο στενά διασυνδεδεμένου με το αστικό κράτος και την εργοδοσία, και μάλιστα σε συνθήκες στήριξης των προσπαθειών καπιταλιστικής ανάκαμψης. Δηλαδή – επί της ουσίας – μηχανισμού αποτροπής ανάπτυξης της διεκδικητικής συνδικαλιστικής δράσης,αποτροπής της συμμετοχής των εργαζομένων στην πάλη, ο οποίος θα περνά ακόμα πιο αποτελεσματικά την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων στο συνδικαλιστικό κίνημα.
……………
Είναι σαφές ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης συγκρούονται δύο γραμμές, η μια που έχει ως κριτήριό της την καπιταλιστική «ανάπτυξη», την «ανάκαμψη της οικονομίας», και η άλλη που έχει ως κριτήριο την ανάκτηση απωλειών και τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες. Στην ουσία συγκρούονται δύο διαφορετικές στρατηγικές, αυτή της ανάπτυξης για το κεφάλαιο και αυτή της ανάπτυξης για την εργατική τάξη, για το λαό, που βεβαίως σημαίνει και σύγκρουση με την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, και που αντικειμενικά συνδέεται με την πάλη για να περάσει ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτοί που ευθύνονται για την κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος, τα φαινόμενα διαφθοράς, εκφυλισμού, τις νοθείες κ.λπ. είναι οι ίδιοι που σε κάθε φάση – και στην ανάπτυξη, και στην κρίση, και τώρα στην πορεία ανάκαμψης – στήριξαν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Αυτήν τη στρατηγική μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα υπηρετούν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, εκφράζοντας τις θέσεις του ταξικού εχθρού των εργαζομένων.
Οσο είναι καιρός, οι εργαζόμενοι να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και τους ηγέτες του, που αναβαθμίζονται, αναζητώντας θεσμικό ρόλο στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα για να γίνεται αποτελεσματικότερη η πολιτική της εκμετάλλευσης. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα συνδικάτα, ενισχύοντας τις ταξικές δυνάμεις, που παλεύουν αδιάλλακτα και αταλάντευτα ενάντια σε εργοδοσία, κράτος και τους διεθνείς συμμάχους τους, για την κάλυψη των αναγκών των εργατικών οικογενειών. Που παλεύουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να πάρει κεφάλι, να γίνει πανίσχυρος ο ταξικός προσανατολισμός, το περιεχόμενο πάλης.
Είναι κρίσιμο ζήτημα η συμπόρευση καινούργιων δυνάμεων με το ΠΑΜΕ. Σ’ αυτόν το δρόμο καλούμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή να συμβάλει ώστε οι εργατικές διεκδικήσεις να αντιστοιχηθούν με τις σημερινές και αυριανές ανάγκες και απαιτήσεις των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, σε ρότα αντεπίθεσης, σύγκρουσης και ρήξης με τον ταξικό εχθρό.”
