Η σημερινή Παγκόσμια Μέρα των ΑμΕΑ βρίσκει και φέτος τους αναπήρους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα να μαστίζονται από τη φτώχεια, με πετσοκομμένα δικαιώματα, επιδόματα και συντάξεις. Η γύμνια σε κρατικές υπηρεσίες, υποδομές και σχολεία συμπληρώνεται από την αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας, που αναγκάζεται να καταφεύγει στους ιδιώτες ακόμα και για τα στοιχειώδη.
Ολα αυτά, στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» για να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, η οποία επιβεβαιώνεται πως είναι ασύμβατη με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αυτό το συμπέρασμα δεν μπορεί να κρυφτεί, όσες φιέστες και ψευδεπίγραφες επιδείξεις ευαισθησίας επιχειρήσουν κυβέρνηση και αστικά κόμματα, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα των ΑμΕΑ .
Τα άτομα με αναπηρίες αποτελούν το 9,3% του συνολικού πληθυσμού της χώρας και ζουν στο πετσί τους την απουσία ουσιαστικής κρατικής μέριμνας, που θα ξεκινά από την πρόληψη της αναπηρίας, μέχρι την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν έγκαιρη θεραπεία και αποκατάσταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δωρεάν προγεννητικός έλεγχος, δημόσιες υπηρεσίες πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης, προστασίας της ζωής και των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, αντιμετώπιση των επαγγελματικών ασθενειών κ.ά.), με τη χρήση όλων των σύγχρονων επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Η ζωή των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη στα νησιά, που δεν υπάρχουν υπηρεσίες ούτε για τη κάλυψη στοιχειωδών αναγκών σε θέματα υγείας.
Η ανεργία στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους ξεπερνά το 95%, με βάση τα επίσημα στοιχεία. Πάνω από 200.000 παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες είναι εκτός Ειδικής Αγωγής. Χιλιάδες οικογένειες βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν όσα θα έπρεπε να τους παρέχει το κράτος δωρεάν, από τα φάρμακα και τις θεραπείες, μέχρι την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) λειτουργούν κυριολεκτικά ως βιομηχανία μείωσης των ποσοστών αναπηρίας. Ο αριθμός των χιλιάδων βαριά αναπήρων χρόνο με το χρόνο «λιγοστεύει» στα χαρτιά. Οχι επειδή υπάρχει πραγματική αλλαγή στη βαρύτητα της πάθησης, αλλά επειδή αποχαρακτηρίζονται κι αναγκάζονται να επιβιώσουν ακόμη και χωρίς αυτές τις ανεπαρκείς παροχές που είχαν. Ενδεικτικό του πετσοκόμματος των ποσοστών αναπηρίας είναι το γεγονός ότι το 2012 έπαιρναν επίδομα 210.000, ενώ το Δεκέμβρη του 2014 μειώθηκαν σε 160.000, όταν οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας εκτιμάται ότι φτάνουν τους 500.000.
Μάλιστα, για το κόψιμο των επιδομάτων και των συντάξεων αναπηρίας έχουν επινοηθεί νέα «επιστημονικά» κριτήρια – φίλτρα. Χιλιάδες άνθρωποι «μεταφέρονται» από την κατηγορία της παραπληγίας στην κατηγορία της βαριάς αναπηρίας, χωρίς μείωση ποσοστού, με συνέπεια να κόβεται το επίδομα παραπληγίας των 700 ευρώ και να δίνεται αυτό της βαριάς αναπηρίας των 300 ευρώ, που και αυτό όμως προϋποθέτει να είναι ανασφάλιστοι, ενώ χάνουν και το επίδομα κίνησης των 165 ευρώ το μήνα.
Είναι τέτοια η διαστροφή των περικοπών, που το επίδομα παραπληγίας κόβεται ακόμη και σε κατάκοιτους (!) με το πρόσχημα ότι δεν έχουν τον «τυπικό χαρακτήρα της εγκάρσιας τομής του νωτιαίου μυελού». Ακόμη και σε παιδιά με νοητική υστέρηση μειώθηκε το ποσοστό αναπηρίας τους κάτω από το 67%, χαρακτηρίζοντάς τα ήπιας νοητικής υστέρησης, με αποτέλεσμα να χάνουν επιδόματα, το δικαίωμα έμμεσης ασφάλισης στους γονείς τους, αλλά και το δικαίωμα μεταφοράς της σύνταξης σε αυτά σε περίπτωση θανάτου του γονέα.
Αλλα παιδιά, με βαριά νοητική υστέρηση χαρακτηρίζονται ικανά προς εργασία, χάνοντας το δικαίωμα μεταφοράς της σύνταξης του θανόντα γονέα τους, αλλά και το δικαίωμα της έμμεσης ασφάλισης. Οι οικογένειές τους αγωνιούν, καθώς δεν υπάρχουν ειδικές κρατικές δομές στις οποίες θα μπορούσαν να απορροφηθούν. Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι στη Σοβιετική Ενωση είχε εξασφαλιστεί δουλειά σε όλους τους ικανούς προς εργασία αναπήρους, αλλά και καθολική δωρεάν Εκπαίδευση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Την ίδια ώρα, δομές που φιλοξενούσαν ανθρώπους με αναπηρίες βάζουν λουκέτο, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του Ιδρύματος Χρόνιων Παθήσεων «Σκαραμαγκά», προκειμένου να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ για μείωση κατά 50% των δαπανών για την Πρόνοια (μέσω κλεισίματος ιδρυμάτων, συρρίκνωσης υπηρεσιών κ.ά.), φορτώνοντας το κόστος στην ίδια την οικογένεια, διευρύνοντας την επιχειρηματική δράση στον ευαίσθητο αυτόν τομέα, τη στιγμή που υπάρχει τεράστια ανάγκη για την ίδρυση και άλλων δημόσιων κρατικών δομών, για την αποφασιστική ενίσχυση και αναβάθμιση των υπαρχόντων.
Αποτέλεσμα των μαζικών περικοπών είναι χιλιάδες εργαζόμενοι, που έχουν δουλέψει μια ζωή και με σοβαρά προβλήματα υγείας, να μην παίρνουν σύνταξη, να μην μπορούν να ζήσουν την οικογένειά τους, ούτε να πληρώσουν τις αναγκαίες θεραπείες τους. Ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αναγκάζονται να δουλέψουν, εκθέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
Για όλα αυτά, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων, ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων ΑμΕΑ Αττικής και Νήσων, το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες, Ιδρύματα, Σχολεία Ειδικής Αγωγής και σύλλογοι γονέων ειδικών σχολείων με αγωνιστική κινητοποίηση που διοργάνωσαν σήμερα 3 Δεκέμβρη, τίμησαν τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα ΑμΕΑ διεκδικώντας τα δικαιώματά τους.
Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέντρωση στον πεζόδρομο Κοραή και κατέληξε με πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου όπου κυριαρχούσαν τα συνθήματα: «Απληρωσιά, απολύσεις, αποκλεισμός παιδιών, αυτός είναι ο δικός τους εξορθολογισμός» και «Δώστε λεφτά για πρόνοια – υγεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία».
Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απηύθυνε ο Ηλίας Σιώρας εκ μέρους του Σωματείου Εργαζομένων στον Ευαγγελισμό, ο οποίος αναφέρθηκε στον πετσοκομμένο κρατικό προϋπολογισμό για την Πρόνοια και την Υγεία. «Δεν μας πείθουν τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνώντων», τόνισε χαρακτηριστικά και αναφέρθηκε στους 60 νεκρούς και εκατοντάδες σακατεμένους εργάτες από εργατικά ατυχήματα, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία πρόνοια. (Δείτε εδώ το video)
Ο Ορέστης Παπαγιαννόπουλος από τον Σύλλογο Εργαζομένων σε Ιδρύματα Ειδικών Αναγκών, (Δείτε εδώ το video)
Ο Γιάννης Βουτσινάς από τον Ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ (Δείτε εδώ το video).
Ο πρόεδρος της ΣΕΑΑΝ Χάρης Χουρδάκης κατήγγειλε την πολιτική της ΕΕ που τσακίζει όσα δικαιώματα με σκληρούς αγώνες κατέκτησε η εργατική τάξη, καθώς και τα κυβερνητικά στελέχη που στο όνομα της λειτουργικότητας της αναπηρίας περικόπτουν δαπάνες για τους αναπήρους. Υπενθύμισε ότι το πρόσχημα της λειτουργικότητας δεν είναι «σημερινό φρούτο». Είχε πρωτοανακοινωθεί από την κυβέρνηση Σημίτη το 2002 και στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε η κυβέρνηση της ΝΔ για να το επαναφέρει η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Στη συγκέντρωση μίλησε και ο Νίκος Δαπόλας απο το αθλητικό σωματείο «Ο Κεραυνός» ο οποίος κατήγγειλε τις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΠΟΣΚΑΜΕΑ και ΕΣΑΜΕΑ, οι οποίοι βγάζουν ανακοινώσεις για τη σημερινή μέρα προκειμένου να καλύψουν τις συνενοχή τους στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. (Δείτε εδώ το video).
Στη συγκέντρωση διαβάστηκε το ψήφισμα όπου οι συγκεντρωμένοι διατρανώνουν την ομόθυμη απόφασή τους να πάρουν αποφασιστικά μέρος στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, αντιπροσωπεία των διαδηλωτών ζήτησε συνάντηση για να λάβουν την απάντηση ότι θα κανονιστεί για τις επόμενες μέρες. Στο τέλος της κινητοποίησης ο Χάρης Χουρδάκη κάλεσε τους συγκεντρωμένους να βγάλουν συμπεράσματα για την κυβέρνηση που αρνείται να συναντηθεί με εκείνους που εκφράζουν τα γνήσια αιτήματα των αναπήρων.
