Είναι τέτοια η ανέχεια των συνταξιούχων τα τελευταία χρόνια, που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη αρκετές μέρες το μήνα, μέχρι να έρθει η ημέρα της πληρωμής της σύνταξης.
Στα ΑΤΜ των τραπεζών από την προηγούμενη ημέρα της πληρωμής, σχηματίζεται ουρά περιμένοντας να φτάσει 6:00 η ώρα το απόγευμα, που θ’ ανοίξει το σύστημα, για να μπορέσουν να πάρουν τα χρήματά τους. Στη τσέπη τους δεν υπάρχει ευρώ ούτε για φάρμακα, ούτε για τρόφιμα. Η σύνταξή τους έγινε “τροφή” για τις τράπεζες, τους δανειστές, τα μονοπώλια, για να θεριέψουν ακόμα περισσότερο, για να μη λιγοστέψουν τα δισεκατομμύρια των κερδών τους, που έβγαλαν από τους κόπους των ανθρώπων που κάθονται τώρα στην ουρά.
Αλλά ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα που απέμειναν τα θεωρούν “κόστος”. Εδώ και δύο δεκαετίες προσπαθούσαν όλες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να καταργήσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, κόβοντας και ράβοντας το ασφαλιστικό, μέχρι που το πέτυχε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να γίνει δηλαδή ατομική υπόθεση, προσωπικό ζήτημα πως θα επιβιώσει ο άνθρωπος μετά από σαράντα χρόνια δουλειάς.
Αυτό που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια με τις αιματηρές περικοπές σε βάρος των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων να φτάνουν τα 10 δισ. ευρώ για την τετραετία 2016-2019 που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη δεύτερη αξιολόγηση, θα κάνει ακόμα πιο εξαθλιωμένη τη ζωή των συνταξιούχων.
Γι’ αυτό η εικόνα πρέπει ν’ αλλάξει.Δεν πρέπει να είναι το ξεροστάλιασμα των συνταξιούχων στα ΑΤΜ, αλλά στους δρόμους του αγώνα, απαιτώντας αξιοπρεπή ζωή.
