Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου πραγματοποιήθηκε σήμερα Ημερίδα με θέμα:”Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση-Εξελίξεις και προοπτικές”. Την ημερίδα διοργάνωσε το Διοικητικό Συμβούλιο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ), σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρόδου και το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Την εισηγητική ομιλία έκανε ο Πρόεδρος της ΔΟΕ, Κικινής Θανάσης, επίσης μίλησαν ο κ.Παναγιώτης Σταμάτης, επίκουρος καθηγητής του ΤΕΠΑΕΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου, η κυρία Χρυσή Βιτσιλάκη, καθηγήτρια και πρόεδρος του ΤΕΠΑΕΣ, εκπρόσωποι συλλόγων και παρατάξεων.
Την τοποθέτηση εκ μέρους της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών, που στηρίζει το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, έκανε το μέλος της ΑΣΕ στο Δ.Σ. του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρόδου, Τάσος Γιουρούκογλου.
“Τοποθέτηση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης στις ημερίδες της ΔΟΕ για τις εξελίξεις στην Προσχολική Αγωγή”
“Οδηγός για την τοποθέτησή μας σε σχέση με την Προσχολική Αγωγή είναι οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών της προσχολικής ηλικίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας η εξέλιξη του παιδιού είναι αλματώδης. Ο ρόλος της προσχολικής ηλικίας είναι καθοριστικός και συνίσταται στη αφομοίωση ορισμένων γενικών ανθρώπινων γνώσεων και ικανοτήτων και ψυχικών ιδιοτήτων, που είναι απαραίτητες για τη ζωή και την κοινωνία.
Δυστυχώς στην Ελλάδα σήμερα:
Μόλις το 15-20% των παιδιών κάτω των τριών χρόνων πηγαίνει σε κάποια προσχολική δομή. Περίπου το 25% των προνηπίων δε φοιτά ούτε σε νηπιαγωγείο ούτε σε παιδικό σταθμό.
Σε αυτό το ελλιπέστατο δίκτυο δομών, έρχεται να προστεθεί η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η εντατικοποίηση των συνθηκών. Η αδιοριστία και στις νηπιαγωγούς συνεχίζεται για 8 χρόνια. Στους δε παιδικούς σταθμούς κυριαρχεί εργασιακή ζούγκλα, ενώ ο/η αντιδήμαρχος παιδείας του Δήμου μπορεί να παρεμβαίνει και στο πρόγραμμα!
Τα τμήματα είναι πολυάριθμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αναγκαία παιδαγωγική παρέμβαση που χρειάζονται τα παιδιά αυτά.
Επιπλέον, το παιδαγωγικό έργο δυσκολεύει συνεχώς, καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί οι περιπτώσεις των παιδιών που χρήζουν ειδικής παιδαγωγικής στήριξης, αλλά δεν υπάρχει έγκαιρη διάγνωση και πρώιμη παρέμβαση.
Τι να πει κανείς για τις υποδομές! Κτήρια και αύλειοι χώροι, που δεν ανταποκρίνονται ούτε στην παιδαγωγική διαδικασία ούτε στις σωματικές αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών, οι συνθήκες δε για τις διαδικασίες σίτισης και χαλάρωσης είναι απαράδεκτες.
Τέλος, σε σχέση με το περιεχόμενο παρέμβασης στην προσχολική ηλικία, μας προβληματίζει το γεγονός ότι τείνει να γίνει το νηπιαγωγείο «προθάλαμος» του δημοτικού σχολείου. Φυσικά, είναι κατανοητό και ξεκάθαρο ότι κάθε προηγούμενο στάδιο προετοιμάζει το παιδί για το επόμενο και αυτή η λειτουργία ισχύει και για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αν, όμως, αναλογιστούμε ότι η στρατηγική Ε.Ε. και ΟΟΣΑ έχει περιορίσει την εκπαίδευση στη στενή, ληξιπρόθεσμη, χρηστική διαδικασία των δεξιοτήτων, όπως είναι η γραφή, η ανάγνωση, η αρίθμηση, η χρήση υπολογιστών, η εκμάθηση ξένης γλώσσας, επιδιώκει, μέσα από ένα στρατηγικό σχεδιασμό, αυτό το πνεύμα να διατρέχει και το νηπιαγωγείο.
Σε όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο παρέμβασης στο περιεχόμενο της Προσχολικής Αγωγής ο ρόλος της νηπιαγωγού υποβιβάζεται, μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, σε αυτόν του παρατηρητή, διαμεσολαβητή κι όχι του καθοδηγητή και οργανωτή της μαθησιακής διαδικασίας.
Αντίστοιχα στην Ε.Ε. που τόσο πολύ τη διαφημίζουν κάποιοι:
Από τα 32.000.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας το 25%, δηλαδή το 1 στα 4, ζουν στο όριο της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Μάλιστα, για Ελλάδα, Κροατία, Ιταλία, Ουγγαρία και Αγγλία το ποσοστό ξεπερνά το 30%. Το 11,2% των οικογενειών, με παιδιά σε αυτή την ηλικία, δεν έχει ούτε έναν εργαζόμενο.
Μόνο σε 5 από τις 28 χώρες αναγνωρίζεται το δικαίωμα να εγγραφούν σε κάποιο Κέντρο Προσχολικής Αγωγής, όμως δεν παρέχεται δωρεάν και οι γονείς πληρώνουν μέχρι και την υποχρεωτική εκπαίδευση. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζεται ως υποχρεωτικό το ένα έτος και συνήθως παρέχεται και δωρεάν. Όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ταξικότητα αυτής της πολιτικής, την ενιαία στρατηγική τους στόχευση, παρά τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα εθνικά συστήματα. Αυτή η ταξικότητα αφορά τον αποκλεισμό εκατομμυρίων παιδιών από την Προσχολική Αγωγή, είτε επειδή το δίκτυο των δημόσιων δομών είναι περιορισμένο είτε επειδή ο γιγαντωμένος ιδιωτικός τομέας είναι απαγορευτικός και πολυδάπανος για ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών.
Με βάση όσα προαναφέραμε, οι τελευταίες εξελίξεις στην Προσχολική Αγωγή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Η επίθεση που δέχεται η Προσχολική Αγωγή, εντάσσεται στο πλαίσιο των συνολικών αντιδραστικών αλλαγών, σε όλη την εκπαίδευση, είναι κομμάτι της γενικότερης επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εντείνει την επίθεσή στις ζωές μας με νέα μέτρα στα πλαίσια της 3η αξιολόγησης (βλ. χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιήσεις, νέες μειώσεις συντάξεων κ.ά.) συνεχίζει να «εμπαίζει» με την Προσχολική Αγωγή. Όχι απλά δεν έχει πάρει ούτε ένα μέτρο για τη θεσμοθέτηση της 2χρονης υποχρεωτικής Π.Α, αντιθέτως, διαμορφώνει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για το Νηπιαγωγείο, όπως και για όλη την εκπαίδευση (υποχρεωτικότητα μόνο για Νήπια, διπλασιασμό από 7 σε 14 παιδιά ως ελάχιστο αριθμό για λειτουργία νηπιαγωγείου, νέους περιορισμούς στο Ολοήμερο, αύξηση ωραρίου, θεσμοθέτηση μετακινήσεων μαθητών, 25αρια τμήματα, ακατάλληλα κτήρια κ.ά.).
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το Υπουργείο Παιδείας προωθούν ένα νέο κύμα συγχωνεύσεων – καταργήσεων τμημάτων στην Ανώτατη Εκπαίδευση – συνέχεια των προηγούμενων «σχεδίων Αθηνά» και των συγχωνεύσεων που είχαν κάνει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Στα πλαίσια αυτών των αλλαγών επαναφέρει και το θέμα της συγχώνευσης των Τμημάτων Νηπιαγωγών – Βρεφονηπιοκόμων, μια συζήτηση που δεν είναι καινούρια.
Είναι φανερό ότι υπάρχουν πολλαπλές στοχεύσεις όλων των κυβερνήσεων, της ΚΕΔΕ αλλά και των Παιδαγωγικών Σχολών (μέσα από τις αποφάσεις των συνόδων προέδρων και κοσμητόρων), που σχετίζονται με αλλαγές στη δομή και το περιεχόμενό της Προσχολικής Αγωγής, στην κατεύθυνση της παραπέρα υποβάθμισης και εμπορευματοποίησής της.
Η κυβέρνηση προωθεί αυτό το σχεδιασμό γι΄ αυτό και σκόπιμα συντηρεί τη θολούρα και τον αποπροσανατολισμό. Οι αλλαγές που προτείνουν δεν έχουν καμία σχέση με τη σύγχρονη κοινωνική ανάγκη όλα τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να βρίσκονται με ευθύνη του κράτους σε δημόσιες αναβαθμισμένες και δωρεάν δομές. Η συζήτηση αυτή λοιπόν της συγχώνευσης των Τμημάτων υπηρετεί τα κριτήρια της αγοράς και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Υλοποιούνται οι δεσμεύσεις τους προς την Ε.Ε., τον ΟΟΣΑ και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να διαμορφώσουν σταθερά ένα εργασιακό τοπίο που θέλει ακόμα πιο φτηνό, ευέλικτο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό όλων των κατηγοριών και ταχυτήτων, την κινητικότητα, την ισοπέδωση των πτυχίων!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζεται με τη Ν.Δ για το ποιος, πιο γρήγορα και αποφασιστικά, θα υλοποιήσει τις κατευθύνσεις της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ.
Όχι μόνο στο Νηπιαγωγείο αλλά συνολικά στην Εκπαίδευση!!
Με βάση την εξέλιξη των επιστημών της Αγωγής και τον τεράστιο παραγόμενο πλούτο, το 2017, η καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής αποτελεί ένα ελάχιστο άμεσο βήμα. Με την ίδρυση καινούργιων νηπιαγωγείων για να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν, και την πρόσληψη μόνιμων εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού. Βήμα πίσω απ΄ αυτό δεν θα κάνουμε.
Υπερασπιζόμαστε το ρόλο του νηπιαγωγείου που δεν είναι αυτός της στενής και στείρας εκπαίδευσης αλλά της αγωγής, της διαπαιδαγώγησης, που φυσικά εμπεριέχει και την εκπαίδευση. Είμαστε όμως αντίθετοι στο να γίνει το νηπιαγωγείο «προθάλαμος» του δημοτικού σχολείου και να υποτάσσεται στη λογική της γρήγορης και από νωρίς παροχής δεξιοτήτων.
Ο ρόλος της νηπιαγωγού είναι καθοριστικός, αναντικατάστατος. Η παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας είναι η υλική δύναμη και ο φορέας της κοινωνικής πείρας και γνώσης, μέσα στην τάξη. Αυτή την πείρα και γνώση, που είναι κοινωνικό και ιστορικό προϊόν, οφείλει να την κοινωνήσει με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Επειδή ως παιδαγωγοί αντικειμενικά ενδιαφερόμαστε για όλη την πορεία του παιδιού, από τη γέννηση ως την ενηλικίωσή του, μας απασχολεί τι κάνει το παιδί πριν το νηπιαγωγείο. Κι εδώ θέλουμε να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις γιατί αυτόν τον καιρό ακούγονται διάφορα:
- Οι στοιχειώδεις γνώσεις αναπτυξιακής ψυχολογίας αλλά και η επαφή με παιδιά, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ανάγκες τους είναι σύνθετες, πολύπλευρες και ενσωματώνουν στοιχεία αγωγής και εκπαίδευσης και πριν τα 4 έτη. Γι’ αυτό η εργασία του προσωπικού στους παιδικούς σταθμούς είναι κρίσιμη και σημαντική για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, δεν είναι απλή φύλαξη, όπως υπαινίσσονται κάποιοι! Έχει – και πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο – παιδαγωγικό, επιστημονικό χαρακτήρα.
- Είναι αντιεπιστημονικό και οπισθοδρομικό να λέγεται ότι “η ηλικία τομή για να αρχίσει να μπαίνει το κομμάτι της εκπαίδευσης είναι τα 4 έτη και πως το προηγούμενο κομμάτι μπορεί να μην είναι υποχρεωτικό, αφού η μέριμνα και η φροντίδα μπορούν να ασκούνται και στο σπίτι”. Με ευθύνη του παππού και της γιαγιάς, ρωτάμε, θα γίνεται αυτό το 2017;
- Ο επιστημονικός και παιδαγωγικός ρόλος του/της Νηπιαγωγού δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με τον επιστημονικό, παιδαγωγικό ρόλο των Βρεφονηπιοκόμων που πρέπει να εργάζονται και να συνεργάζονται μέσα σε σύγχρονες συνθήκες, με υποδομές και παιδαγωγικό πλαίσιο, στην κατεύθυνση της συνολικότερης αναβάθμισης της Προσχολικής Αγωγής.
Με βάση τα παραπάνω, παλεύουμε αταλάντευτα ενάντια στη διάλυση του Δημόσιου Νηπιαγωγείου μέσα από τη διαρκή υποβάθμιση ή με το πέρασμά του στους Δήμους!
Διεκδικούμε καθολική, δημόσια και δωρεάν φοίτηση όλων των παιδιών προσχολικής ηλικίας, από τη μικρή βρεφική έως και τη νηπιακή ηλικία. Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή εδώ και τώρα, όλα τα νήπια προνήπια στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, Ολοήμερο για όλα τα παιδιά.
Όλα τα παιδιά κάτω των 4 ετών να μπορούν να εγγράφονται στους παιδικούς σταθμούς χωρίς τροφεία και κουπόνια και με μόνιμο προσωπικό. Να δοθεί άδεια ανατροφής στις αναπληρώτριες/τες και σε όλες τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα, ώστε τα βρέφη ως ενός έτους να μένουν με τη μητέρα τους.
Μαζικοί και μόνιμοι διορισμοί όλου του αναγκαίου προσωπικού.
Έχουμε καταθέσει σε όλα τα σωματεία και στην ΔΟΕ αναλυτικό συνεκτικό πλαίσιο πάλης που υπερασπίζει το Νηπιαγωγείο, ενώνει όλους τους εργαζόμενους, δεν αναπαράγει τις λογικές «διαίρει και βασίλευε», στοχεύει την πολιτική της κυβέρνησης και όχι τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς.
Παλεύουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τους γονείς των λαϊκών οικογενειών ενάντια στην πολιτική που υπονομεύει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, φορτώνει το κόστος στους γονείς, ανοίγει δρόμο για την ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της ΠΑ.
Προετοιμαζόμαστε για γενική απεργιακή απάντηση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα απέναντι στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα της 3ης αξιολόγησης.”
