Απολύσεις στην Ericsson. Πάλι ο εργάτης την πληρώνει.

Νέες απολύσεις στην Ericsson… Εργάτη, δες το αλλιώς!

Έκτος χρόνος κρίσης στη χώρα μας και για τους εργαζόμενους κάθε χρονιά είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά το ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία άρα και στην πολιτική ζωή του τόπου, παραμένει ο ίδιος. Έχουμε ακούσει να αναφέρονται σε αυτούς με πολλά ονόματα. Μεγάλο-καρχαρίες, λαμόγια κτλ. Θα χρησιμοποιήσω ένα «ξύλινο» προσδιορισμό, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.

Τα μέτρα που έχουν παρθεί στη διάρκεια και των τριών μνημονίων έχουν την τάση να αφήνουν αυτούς και τις μονοπωλιακές τους επιχειρήσεις στο απυρόβλητο. Ενώ κόβονται μισθοί-συντάξεις, παροχές υγείας, ασφάλιση, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, απελευθέρωση των απολύσεων και γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ΑΥΤΟΙ απολαμβάνουν συνεχώς όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις και προνόμια.

Μας λένε βέβαια πως όλα αυτά γίνονται, όχι βέβαια για να θησαυρίζουν οι καπιταλιστές, αλλά επειδή βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης και πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί για να έρθουν επενδυτές. Tο τι σημαίνει ανταγωνιστικός στον καπιταλισμό θα το δούμε άλλη φορά. Είναι όμως έτσι; Οι απολύσεις π.χ. γίνονται επειδή βρισκόμαστε σε κρίση ή επειδή το επιβάλουν οι «κακοί» δανειστές;

Ας δούμε ένα πρόσφατο παράδειγμα, το οποίο βέβαια ως παράδειγμα μπορεί να μας δείξει την πορεία προς την σωστή απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αλλά δεν αποτελεί αυτό καθ’ αυτό την απάντηση.

Η Σουηδία βρίσκεται στην 8^η καλύτερη θέση όσον αφορά το δημόσιο χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της (44,9%). Δεν έχει κρίση, ούτε μνημόνια. Ένας όμως επιχειρηματικός κολοσσός, ένας διεθνής μονοπωλιακός όμιλος στον χώρο των τηλεπικοινωνιών, η Ericsson, από το 2014 έχει εξαγγείλει ότι θα προβεί σε μείωση δαπανών ύψους 9δις σουηδικές κορώνες (SEK), ήτοι 939εκατομύρια ευρώ μέχρι το 2017. Πώς θα τα «εξοικονομήσει» αυτά τα χρήματα; Απλό! Το Μάρτιο του 2015 απέλυσε 2200 προσωπικό, φέτος περιμένουν να ανακοινώσουν άλλες 3000-4000 από τις εγκαταστάσεις στην Σουηδία (γιατί άραγε να επιλέγουν εργαζόμενους από την έδρα της μητρικής;) και έπεται συνέχεια.

Αν και έχει ενδιαφέρον να σταθούμε στο τι λέει ο εκπρόσωπος των μηχανικών της Ericsson για τις εξελίξεις, και να δούμε τι σημαίνει συμβιβασμένη συνδικαλιστική διοίκηση, εντούτοις θα εστιάσουμε στο «συμπέρασμα» του – φόβο της εταιρίας – ότι ακόμη και «αν απολύεις εργαζόμενους κάθε φορά που πάνε στραβά τα πράγματα, τελικά θα βρεθείς σε τόσο χαμηλά νούμερα (παραγωγής) που είτε θα κόψεις μερίδιο από της αγοράς σου είτε θα εξαγοραστείς (από άλλο τηλεπικοινωνιακό κολοσσό).» Προκύπτουν δύο ζητήματα από την πρόταση αυτή: α) ότι για το ποιος παράγει και πόσο, είναι ο εργαζόμενος και β) αν δεν διατηρήσεις τη θέση σου σαν καπιταλιστής στην αγορά, θα σε «καταπιεί» κάποιος άλλος.

Έχει όμως αυτός η Ericsson τόσο μεγάλο πρόβλημα; Αν και για το 2016 προφανώς δεν υπάρχει ο ισολογισμός, ας δούμε αυτόν του 2015. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του προηγούμενου οικονομικού έτους οι καθαρές πωλήσεις του ομίλου αυξήθηκα κατά 8% φτάνοντας τα SEK 246,9 δις (€ 25,7 εκατ.)! Γενικά πήγαν τόσο άσχημα που έδωσαν μέρισμα στους μετόχους αυξημένο κατά 9% σε σχέση με αυτό του 2014. Τότε γιατί απολύουν εργαζόμενους; Γιατί το καθαρό ταμειακό τους απόθεμα, αφού έχουν αφαιρέσει μελλοντικές επενδύσεις και πιθανές ζημιές και όλα τα άλλα κόλπα που αξιοποιούν οι λογιστές τέτοιων εταιριών, εκμεταλλευόμενοι τις εκάστοτε νομοθετικές ρυθμίσεις των διαφόρων χωρών, ήταν μόλις SEK 18,6 δις (€1,9 δις). ΜΟΝΟ! Μειωμένο βέβαια σε σχέση με το 2014 που ήταν SEK 27,6 δις (€2,88 δις). Δεν είχαν δηλαδή όσα κέρδη ήθελαν οι κύριοι. Για αυτό πέταξαν τόσες χιλιάδες οικογένειες στο δρόμο!

Τι δείχνει το παραπάνω παράδειγμα; Ότι είτε με κερδοφορία είτε σε κρίση, στον καπιταλισμό πάντα χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι. Είτε σχετικά είτε απόλυτα.

Στον αντίποδα όμως υπάρχει ένας άλλος κοινωνικό-οικονομικός σχηματισμός που μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, των βασικών όπως οι τηλεπικοινωνίες στην αρχή, και με τη βοήθεια του Κεντρικού Σχεδιασμού έχει τη δυνατότητα να αλλάξει συνολικά τη «λογική».

Μέσω του Κεντρικού Σχεδιασμού τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε Επιστήμη, Τεχνολογία, Πολιτισμό, που διασφαλίζουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας. Εξαλείφεται η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος, ώστε ο εργαζόμενος λαός να έχει δυνατότητα να μετέχει ενεργά και να ασκεί τον εργατικό έλεγχο, να διασφαλίζεται ο χαρακτήρας της εργατικής εξουσίας.

Στις Τηλεπικοινωνίες συγκεκριμένα. Διασφαλίζεται η φθηνή, ταχεία, ασφαλής και καθολική πρόσβαση στην επικοινωνία, στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία. Στην αξιοποίηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων για αναβάθμιση του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου. Ισόμετρη αξιοποίηση των σχετικών εφαρμογών του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου στη βιομηχανία, στη διοίκηση, αλλά και στις κοινωνικές υπηρεσίες (τηλεϊατρική, τηλεκπαίδευση κ.λπ.). Ιεραρχείται η κατασκευή και αναβάθμιση των σχετικών έργων υποδομής για την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανικής παραγωγής τηλεπικοινωνιακού υλικού.

Μήπως λοιπόν έφτασε η στιγμή να δούμε τα πράγματα αλλιώς; Να ξεφύγουμε από το «δεν αλλάζει τίποτα» και να δώσουμε τον οργανωμένο αγώνα. Nα ξεθεμελιώσουμε το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που βλέπει τον εργαζόμενο ως κόστος; Να οικοδομήσουμε το κράτος στο οποίο θα εξουσιάζει ο εργάτης μέσα από της δικές του δομές διοίκησης; Το κράτος στο οποίο θα καρπωνόμαστε ότι παράγουμε;

Πηγές:

Απολύσεις στην Ericsson. Πάλι ο εργάτης την πληρώνει.

Σχετικά με

Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης

Σχετικά Άρθρα

Σχετικά με

Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης