Συμπληρώθηκαν φέτος 74 χρόνια από την Επανάσταση της Καρπάθου, ενός ηρωικού, πατριωτικού απελευθερωτικού αγώνα για τη λευτεριά από τους ξένους κατακτητές.
Πολλοί αγωνιστές υπέστησαν ανείπωτες διώξεις, παρακολουθήσεις, φυλακίσεις και εξορίες. Όσοι μιλούσαν για ένωση με την Ελλάδα κυνηγήθηκαν αμείλικτα από τους Ιταλούς.
Στον απελευθερωτικό αυτόν αγώνα πρωτοστάτησε ο λαός των Μενετών, ο οποίος, παρόλο που δοκιμάστηκε σκληρά και υπέφερε τα δεινά μακραίωνης δουλείας και καταπίεσης, όρθωσε την αδούλωτη ψυχή του και κράτησε αναμμένη τη φλόγα για λευτεριά και προκοπή. Αυτός ο λαός μετέτρεψε τον θρυλικό τόπο των Μενετών, σε «Σούλι της Καρπάθου», σύμβολο πατριωτισμού, προπύργιο του απελευθερωτικού αγώνα, για την αποτίναξη της Καρπάθου και της Δωδεκανήσου από τον Ιταλικό ιμπεριαλισμό. Αυτή η εξέγερση έμελλε να ανοίξει τον δρόμο της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου, στην Ελλάδα.
Τέσσερις περιόδους κατοχής γνώρισαν τα νησιά της Δωδεκανήσου.
Την Τουρκοκρατία (1522-1912),
την Ιταλοκρατία (1912-1943),
την κατοχή από τους Γερμανούς (1943-1945) και
την αγγλική κατοχή (1945-1947).
Η χρονική περίοδος της απελευθέρωσης της Καρπάθου , συμπίπτει με τη γερμανική – χιτλερική κατοχή.
Εκατοντάδες Καρπάθιοι ντύθηκαν το χακί και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου στην Αλβανία, με το ηρωικό Σύνταγμα Δωδεκανησίων. Κάποιοι από αυτούς στη συνέχεια αντιστάθηκαν, πολέμησαν τους κατακτητές μέσα από τις γραμμές του ενόπλου τμήματος του ΕΑΜ, ως στρατιώτες του ΕΛΑΣ. Σε αυτό τον αγώνα αρκετοί από αυτούς αφιέρωσαν τη ζωή τους.
Αν και ο κατάλογος με τα ονόματα παραμένει ανοιχτός, αξίζει να αναφέρουμε ορισμένους απ’ αυτούς τους αγωνιστές: Νικόλαος Πετρίδης, Μιχάλης Χρυσαφίνης, Μηνάς Αβδελής, Κώστας Δήμαρχος, Νικόλαος Σκούλος, Νίκος Σταματιάδης, Μαριγούλα Μαστρολέων-Ζέρβα, Μανώλης Κατωγυρίτης και πολλοί άλλοι. Ανάμεσά τους ο Νικόλαος Κατωγυρίτης (σκοτώθηκε στις 6.12.1944) και ο Μανώλης Σταματίου (σκοτώθηκε 6.12.1944). Ο κεντρικός δρόμος του χωριού των Μενετών Καρπάθου μπαίνοντας από την Αρκάσα, έχει το όνομα του Νικόλα Κατωγυρίτη, του Καρπάθιου καπετάνιου του ΕΛΑΣ . Μαζί γράφτηκε και το όνομα του αντάρτη Μανώλη Σταματίου, που σκοτώθηκε τις ίδιες μέρες στο Γουδί.
Σήμερα, επιβάλλεται να μελετηθεί πιο διεξοδικά και σε βάθος η σύγχρονη ιστορία της Καρπάθου, των Δωδεκανήσων, συνολικά η ιστορία των αγώνων του λαού μας.
Για να κατανοηθεί η ουσία αυτής της ιστορικής πορείας της Καρπάθου και των Δωδεκανήσων στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, πρέπει να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα των γενικότερων εξελίξεων της εποχής: Ο Δωδεκανησιακός χώρος διαδραμάτισε σημαντικό διαχρονικό γεωπολιτικό ρόλο. Αποτέλεσε φορέα επικοινωνίας μεταξύ του Ευρωπαϊκού και του Μεσογειακού κόσμου. Ένωνε τη Δύση με την Ανατολή και τον Βορρά με τον Νότο. Το Δωδεκανησιακό εμπόριο πριν το 1912 ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο προς τα μικρασιατικά παράλια, ιδιαίτερα προς τη Σμύρνη, αλλά και προς τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Η γεωστρατηγική θέση των Δωδεκανήσων προσέφερε στον ιταλικό ιμπεριαλισμό πολλαπλά πλεονεκτήματα, αλλάζοντας υπέρ του την υπάρχουσα ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο (σε αντιστάθμισμα της βρετανικής κατοχής της Κύπρου) – και ως στρατιωτικό προγεφύρωμα (αμυντικό και επιθετικό) και ως κόμβος που εξασφάλιζε ένα σημαντικό βαθμό ελέγχου σε βασικές εμπορικές θαλάσσιες αρτηρίες (από τη Μαύρη Θάλασσα έως το Σουέζ).
Ο έλεγχος του εμπορίου, των θαλάσσιων περασμάτων, τα ενεργειακά αποθέματα, αποτέλεσαν πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών και συγκρούσεων, μεταξύ επίδοξων κατακτητών (Ρωμαίων, Βυζαντινών, Γενοβέζων, Ιωαννιτών Ιπποτών, Ενετών, Οθωμανών) και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κατά τον 20ο αιώνα (Ιταλών και Εγγλέζων).
Η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με τις γνωστές επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για μετατροπή της Καρπάθου σε ορμητήριο των αμερικανοΝΑΤΟικών εγκληματικών σχεδιασμών και επεμβάσεων, προκαλώντας μεγάλους κινδύνους για τη χώρα και το λαό μας.
Η ιστορία και αυτές οι αλήθειες πρέπει να περιφρουρηθούν από τον ίδιο τον λαό ενάντια στην προσπάθεια της παραχάραξής τους. Όταν οι πολιτικοί και οικονομικοί εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού, πυροβολούν το παρελθόν, το κάνουν σημαδεύοντας το μέλλον. Αυτό κάνουν όταν αποσιωπούν τα αίτια, τους υπαίτιους και το ιστορικό πλαίσιο των δεινών του λαού μας και κυρίως όταν σπέρνουν τον εφησυχασμό, τη λογική «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» ή ότι είναι «της μοίρα μου γραπτό».
Ο λαός πρέπει να βγάζει συμπεράσματα μελετώντας την ιστορία, ώστε να γίνεται πιο ικανός στον αγώνα του σήμερα για την απαλλαγή της χώρας μας και του λαού μας από τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, τις βάσεις του θανάτου, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Για να μη χύσουν τα παιδιά του λαού μας το αίμα τους σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τα συμφέροντα των ισχυρών. Ενάντια σε ένα ολόκληρο σύστημα, που γεννά τον φασισμό, το μίσος, τον πόλεμο, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Να μην άγεται από τις κυβερνήσεις κάτω από την ξένη σημαία των συμφερόντων του κεφαλαίου, που τον σέρνει σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, κάτι που στην Κάρπαθο, υλοποιείται εφιαλτικά με το στήσιμο την νέας αμερικανοΝΑΤΟϊκής βάσης του θανάτου, την αποτροπή της οποίας πρέπει να απαιτήσει ο λαός.
Η αλήθεια είναι, ότι όσα προετοιμάζουν για την Κάρπαθο δεν είναι ούτε για την ασφάλεια των λαών ούτε για την ειρήνη.
Οι βάσεις είναι στρατιωτικά και γεωπολιτικά «εργαλεία», που οι ιμπεριαλιστές «σπέρνουν» στους δρόμους της Ενέργειας, των πρώτων υλών, για να αποκτήσουν πλεονεκτήματα στη μοιρασιά της «πίτας» των αγορών, στην εξυπηρέτηση των δικών τους μονοπωλίων, που εκμεταλλεύονται τους λαούς, τον φυσικό πλούτο και όλον τον πλούτο που παράγουν με τον ιδρώτα τους οι εργαζόμενοι.
Το ξεροκόμματο που τους τάζουν κρυφά ή φανερό εν’ είδει εξαγοράς, μπορεί να το φάνε προσώρας, την άλλη στιγμή θα το ξεράσουν.
Οι βάσεις δεν είναι το «μάννα εξ ουρανού» για την ανεργία και την εξαθλίωση, αλλά μόνο «μαγνήτης» για κινδύνους για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Ούτε το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εγγύηση της ύπαρξης και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Αυτό ισχύει στον ίδιο βαθμό που ένας λύκος μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ακεραιότητα ενός πρόβατου.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει ιστορικές ευθύνες για το γεγονός ότι έχει πάρει εργολαβία και διακρίνεται στο «ξέπλυμα» του αμερικανικού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Αυτήν την πολιτική και τους στόχους υπηρετούν με ζήλο όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφωνίες και αντιπαραθέσεις.
Το ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν αποτελούν εγγύηση, δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά για να το δούμε. Δείτε τι γίνεται στα Ελληνοτουρκικά, όπου η Τουρκία, που είναι υποτίθεται «σύμμαχός» μας στο ΝΑΤΟ, απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο, εάν αυτή εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, που προβλέπει το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια και της ΑΟΖ.
Έχει γκριζάρει το μισό Αιγαίο, όπου το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα, ενισχύοντας έτσι τις τουρκικές διεκδικήσεις, που εκδηλώνονται στο πλαίσιο των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων. Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης έχασε τη ζωή του, πριν 12 χρόνια, υπερασπιζόμενος τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε σύγκρουση με τουρκικό μαχητικό το οποίο είχε παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο. Τα σύνορα που υπερασπίστηκε ο Έλληνας πιλότος δεν τα προστατεύει το ΝΑΤΟ, αντίθετα τα απειλεί γιατί δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και ενθαρρύνει τις διεκδικήσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας.
Η καλύτερη τιμή της 74ης επετείου της απελευθέρωσης της Καρπάθου τον Οκτώβρη του 1944, είναι να κοιτάμε στο μέλλον, χωρίς να ξεχνάμε το παρελθόν. Ο συνεπής αγώνας του σήμερα για ειρήνη είναι αναπόσπαστα δεμένος με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας χωρίς πολέμους, φασισμό, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε μια κοινωνία που ο λαός θα είναι κυρίαρχος να αποφασίζει για την τύχη, το μέλλον των παιδιών του, την αξιοποίηση του παραγόμενου πλούτου με βάση τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.
