*Άρθρο του Β. Φιλίππου, Γραμματέα του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ρόδου και υποψήφιου δημοτικού συμβούλου με τη Λαϊκή Συσπείρωση
“Η απεργία της 21ης του Σεπτέμβρη έχει αφήσει σημαντική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα συνολικά, θα μείνει στην ιστορία μαζί με τους υπόλοιπους εργατικούς αγώνες, σαν μια απάντηση στην κυβέρνηση που έκανε νόμο άλλη μια πλευρά της βαρβαρότητας που ζούμε χιλιάδες εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς.
Με το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τα θέλω και τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, νομιμοποιεί την αντίληψη ότι το 2023, ένας εργαζόμενος πρέπει να δουλεύει 13 ώρες τη μέρα για να μπορέσει να ζήσει με αξιοπρέπεια αυτός και η οικογένειά του. Εισάγει νέες μορφές ελαστικής απασχόλησης, όπως τις μηδενικές ώρες, τις συμβάσεις κατά παραγγελία. Ποινικοποιεί ακόμα παραπέρα το δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται και να απεργούν, διώκοντας και φυλακίζοντας, ακόμα με τη διαδικασία του αυτόφωρου, εργαζόμενους που απεργούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους.
Οι εργαζόμενοι μπροστά σε αυτήν την μάχη δεν βρήκαν απέναντι τους μόνο την κυβέρνηση και την μεγαλοεργοδοσία. Απέναντι τους βρέθηκε και η ηγεσία της ΓΣΕΕ που αντί να κάνει τα πάντα για να αποκαλύψει αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα, μας μιλούσαν για ισορροπημένο νομοσχέδιο μέσα από κάποιες ρυθμίσεις. Όμως ούτε αυτή η στάση στάθηκε ικανή να σταματήσει την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Εργατικά Κέντρα(31) και οι Ομοσπονδίες(18) που πήραν απόφαση συμμετοχής χωρίς την ΓΣΕΕ έφτασε αριθμό ρεκόρ. Ιδιαίτερα στη βιομηχανία η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη. Αυτό το στοιχείο φανερώνει από μόνο του την ανάγκη για οργάνωση του αγώνα, φανερώνει την ανάγκη και την διάθεση που υπάρχει περισσότεροι εργαζόμενοι να έρθουν σε επαφή και να αγωνιστούν μέσα από τις γραμμές του οργανωμένου κινήματος.
Η απεργία, ως μορφή πάλης, είναι σκληρή αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της. Αφεντικά και κυβερνήσεις τη φοβούνται, ανεξάρτητα τι λένε. Ο ίδιος ο νόμος αυτός είναι ζωντανή απόδειξη. Όταν οι εργαζόμενοι την αποφασίσουν πρέπει όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά να είναι προετοιμασμένοι πρώτα απ’ όλα μέσα στο χώρο της δουλειάς τους, να πάρουν μέτρα για την επιτυχία της. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στη δική μας περιοχή.
Το τμήμα αυτό του εργατικού κινήματος που έχει ισχυρές δεσμεύσεις με την εργοδοσία, που με άλλα λόγια έχει περάσει στο απέναντι στρατόπεδο, πάντα θα προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στάση του μιλώντας για υπευθυνότητα, για διάλογο, θα προσπαθεί να συκοφαντήσει και να παρουσιάσει ως τυχοδιώκτες όσους βάζουν μπροστά τη διεκδίκηση, κόντρα στο συμβιβασμό. Αυτός είναι ο ρόλος τους.
Να γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να αναμετρηθούν με τη λογική της υποταγής και της συνδιαλλαγής που υπάρχει μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος και εκφράζεται ανάγλυφα και στην περιοχή μας. Αυτό άλλωστε φανερώθηκε για ακόμα μια φορά και μπροστά σε αυτήν την απεργιακή μάχη.
Οι χιλιάδες Ξενοδοχοϋπάλληλοι, Εμποροϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις μεταφορές και τις κατασκευές μπορούν και αργά ή γρήγορα με την οργάνωσή τους θα κάνουν στην μπάντα αυτές τις φωνές της υποταγής και θα αναδείξουν αγωνιστές στα σωματεία τους που δουλεύουν ακούραστα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης των μισθών και συνθηκών εργασίας που να αντιστοιχούν στις ανάγκες που έχουμε σήμερα οι εργαζόμενοι. Το ελπιδοφόρο είναι ότι τα παραδείγματα είναι πολλά ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες που αυτή η γραμμή πάλης που βάζει μπροστά τη διεκδίκηση και όχι το συμβιβασμό έχει σημαντικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένες κατακτήσεις σε Συλλογικές Συμβάσεις και στο χτίσιμο νέων σωματείων στους χώρους δουλειάς, στην οργάνωση της αντεπίθεσης, στην αποκάλυψη των σχεδιασμών της κάθε κυβέρνησης και της εργοδοσίας σε βάρος της εργατικής τάξης.
Για αυτό άλλωστε είναι και αυτές οι δυνάμεις που πρωτοστατούν σε αγώνες όπως αυτός για το έγκλημα στα Τέμπη, που έκαναν το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» να ακουστεί από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα και να αναδείξει τον πραγματικό υπεύθυνο αυτού του εγκλήματος που είναι το κυνήγι του κέρδους. Που εκφράζεται με δεκάδες άλλα καθημερινά εγκλήματα μέσα στους χώρους δουλειάς με συναδέλφους μας που πάνε για δουλειά και δεν γυρνάνε πίσω, λόγω των ελλιπών μέτρων προστασίας γιατί αποτελούν κόστος ή λόγω των εξαντλητικών ρυθμών με τους οποίους εργάζονται στο κυνήγι του εκάστοτε εργοδότη για το μέγιστο κέρδος.
Είναι οι δυνάμεις που πρωτοστατούν στην αλληλεγγύη όπως είδαμε ότι έγινε μπροστά στον σεισμό στην Τουρκία, στις πυρκαγιές στην χώρα μας αλλά και στην καταστροφική πλημμύρα στην Θεσσαλία. Που πέρα από την συλλογή ειδών που είχαν ανάγκη στις εκάστοτε περιοχές που είχαν πληγεί από αυτές τις καταστροφές, στάθηκαν στο πλάι του λαού βοηθώντας τον να σταθεί και πάλι στα πόδια του, εκεί που το κράτος δεν έφτασε ποτέ.
Θέλουμε όμως ταυτόχρονα σωματεία που παίρνουν καθαρή θέση σε μεγάλα ζητήματα όπως ο πόλεμος, καταδικάζοντας την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν, αναδεικνύοντας τους κινδύνους που κρύβει η συμμετοχή της χώρας μας σε εχθρικούς για τον λαό και τα συμφέροντά του οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όταν όλοι οι άλλοι κάνουν “τουμπεκί”, βλέποντας να προχωρούν οι επικίνδυνες “διευθετήσεις” στο Αιγαίο, που έχουν και την περιοχή μας στο επίκεντρο.
Έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη ότι είναι αστείρευτη η πηγή της δύναμης της όταν συνειδητοποιήσει τη δύναμη της οργάνωσης και του αγώνα, όταν βάλει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες της μέσα από τα σωματεία της σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και την μεγαλοεργοδοσία, κόντρα στην λογική της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης. Είναι η ώρα ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα, έχουν την επιλογή να περάσουν στη γραμμή της σύγκρουσης και της διεκδίκησης και είμαστε σίγουροι ότι θα το κάνουν.
Έχουμε αποδείξει ότι ο συσχετισμός δύναμης αλλάζει όταν εμείς οι εργαζόμενοι ενωθούμε, οργανωθούμε και πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας !!!”
27/09/2023
