Όλο και πιο συχνά εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα «πρωτοβουλίες» κάποιων δημοτικών αρχών (σε Ζαχάρω, Μαρκόπουλο, Ηράκλειο κ.α.) σχετικά με την «προστασία από τους πλειστηριασμούς», οι οποίες πρωτοβουλίες έχουν στόχο τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση των εργατικών – λαϊκών οικογενειών. Πιο συγκεκριμένα, κάποιες διοικήσεις δήμων στην Αττική αλλά και στην υπόλοιπη χώρα ανακοινώνουν ότι προτίθενται να συστήσουν «εταιρείες ειδικού σκοπού» προκειμένου μέσω αυτών να εξαγοράσουν από τις τράπεζες «κόκκινα» δάνεια και στη συνέχεια να διευκολύνουν τους οφειλέτες, ώστε να αποπληρώνουν το δάνειό τους και να μην χάνουν το σπίτι τους. Μάλιστα, όπως προκύπτει από τελευταίες πληροφορίες, οι συγκεκριμένοι δήμοι, για να μπορέσουν να αγοράσουν από τις τράπεζες τα «κόκκινα» δάνεια, θα βάλουν ως εγγύηση τη δημοτική περιουσία, στο πλαίσιο της «αξιοποίησής της», σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Οπως είπε πρόσφατα ένας από αυτούς: «Εμείς έχουμε περιουσία με αξία που υπερβαίνει τα 15 εκατ. ευρώ, οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση για να πάρουμε δάνειο»…Οι ίδιοι οι εμπνευστές του σχεδίου δεν το κρύβουν ότι θέλουν να παίξουν ρόλο ανάλογο με αυτόν των funds, ζητώντας να τους πωληθούν τα δάνεια στις ίδιες τιμές που τα διεκδικούν τα άλλα «κοράκια». Την ώρα λοιπόν που οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί γενικεύονται από την κυβέρνηση και τις τράπεζες, για να συμπεριλάβουν μαζικά και σπίτια των λαϊκών οικογενειών, την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά εκβιάζονται και βγαίνουν σωρηδόν «στη σέντρα» τραπεζών, κράτους, δήμων, για να παραδώσουν στο γκισέ των ταμείων τους ό,τι έχουν και δεν έχουν, μήπως και σώσουν το κεραμίδι τους, εμφανίζονται κάποιοι ως «σωτήρες» της λαϊκής κατοικίας και υπόσχονται διέξοδο στο λαό, χωρίς οργανωμένη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία άλλωστε και οι ίδιοι υπηρετούν. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για λαϊκίστικες κινήσεις δημιουργίας εντυπώσεων – αφού, όπως ισχυρίζονται άνθρωποι που γνωρίζουν από τη λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης, «η νομοθεσία για τους δήμους δεν επιτρέπει να συγκροτηθεί δημοτική επιχείρηση ή άλλη εταιρεία με τέτοιο σκοπό» – ένα είναι το σίγουρο: Οτι ακόμα κι αν προχωρήσουν τέτοιοι σχεδιασμοί, οι δανειολήπτες θα συνεχίσουν να «ματώνουν» για την αποπληρωμή των δανείων τους, την ώρα που οι τράπεζες θα ξεφορτώνονται σωρηδόν τα «κόκκινα » δάνεια, ανεξάρτητα από το ποιος θα τα αγοράσει.
Είναι γεγονός πάντως ότι τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Τι ακριβώς υπάρχει πίσω από όλη αυτή την ιστορία; Πώς ξαφνικά οι δήμοι που έχουν πρωτοστατήσει στο να βεβαιώνουν οφειλές, να στέλνουν στους εργαζόμενους ειδοποιητήρια αναγκαστικής είσπραξης, να προχωρούν σε κατασχέσεις, εμφανίζονται τώρα ως προστάτες των λαϊκών οικογενειών; Μήπως κάποια funds καλοβλέπουν τέτοιες ενέργειες, προκειμένου να μπορέσουν πιο εύκολα να αποκτήσουν ιδιοκτησίες και μάλιστα με τη συναίνεση των φτωχών οικογενειών; Μήπως κάποιες τράπεζες, βλέποντας την αδυναμία αποπληρωμής δανείων, θεωρούν ότι τις βολεύει να μεσολαβήσει ένας δήμος, και μάλιστα να βάλει ως εγγύηση τη δημοτική περιουσία, κινητή και ακίνητη; Σε κάθε περίπτωση, είναι προκλητικό η Τοπική Διοίκηση να παριστάνει τον θεματοφύλακα του λαϊκού εισοδήματος, όταν χαρατσώνει ανελέητα το λαό στη λογική της εμπορευματοποίησης και της «ανταποδοτικότητας», όταν δεν λέει κουβέντα για τα χιλιάδες νοικοκυριά που βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο της Εφορίας με ειδοποιητήρια για κατασχέσεις, επειδή χρωστάνε 200, 300 και 500 ευρώ στους δήμους! Αρκεί να δει κάποιος την ημερήσια διάταξη ενός Δημοτικού Συμβουλίου για να διαπιστώσει πόσες αποφάσεις για μέτρα αναγκαστικής κατάσχεσης υπάρχουν ακόμα και για πρόστιμα ύψους 10, 20 ή 100 ευρώ, που εκτοξεύονται με τις προσαυξήσεις.
Σε τελική ανάλυση, αν νοιάζονται για τη λαϊκή κατοικία και την προστασία της, ας υιοθετήσουν τα αιτήματα των ταξικών συνδικάτων για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης και προστασίας όσων χρωστάνε στους δήμους, συνολικά των φτωχών λαϊκών οικογενειών. Ας διαγράψουν τα πρόστιμα – ακόμα και μικροποσά – που οφείλουν πολλά νοικοκυριά και αδυνατούν να τα πληρώσουν, και που γι’ αυτό κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν στο στόχαστρο της Εφορίας και των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης που γενικεύονται. Οι δημοτικές αρχές, όμως, όχι μόνο δεν κάνουν αυτά τα ελάχιστα, αλλά δεν ζητάνε καν να καταργηθεί το καταναγκαστικό νομικό πλαίσιο που έχει επιβάλει η κυβέρνηση και υποχρεώνει εργαζόμενους στους δήμους και προϊσταμένους να στέλνουν στην Εφορία όποιον χρωστάει 300 ευρώ.
Άρθρο του Κ. Πασ. στον Κυριακάτικο “Ρ”
