Το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) βρίσκεται στην 27η θέση διεθνώς ως προς την ποιοτική εκπαίδευση σύμφωνα με την έκθεση The University Impact Ranking, που δημοσιεύεται κάθε χρόνο από τους Times Higher Education. Η επίδοση αυτή του ΕΚΠΑ σημειώνεται σύμφωνα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (Sustainable Development Goals) του ΟΗΕ. Αναφορικά με τους στόχους Ισότητας των φύλων, το ΕΚΠΑ βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως ως προς τις επιδόσεις του με τον πρύτανη Θ. Δημόπουλο, να δηλώνει:
“Αφενός διότι το Ίδρυμα για πρώτη φορά στην ιστορία του βρίσκεται στα 10 καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως σε μία κατάταξη, αφετέρου διότι αναδεικνύονται στην πράξη οι προσπάθειες της διοίκησης του Ιδρύματος για ένα ανθρωποκεντρικό πανεπιστήμιο που σέβεται την διαφορετικότητα, επιδιώκει την ισότητα, δημιουργεί και καινοτομεί συνεχώς και αποτελεί ένα εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον για το ακαδημαϊκό και διοικητικό προσωπικό του“.
Αυτό που δεν έχουν μάλλον σαν κριτήριο για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων, είναι η “ένταξη” των παιδιών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, καθώς στις χώρες της ΕΕ παρατηρείται αύξηση της σχολικής διαρροής, και στην Ελλάδα – άρα και αύξηση παιδιών που δεν περνάνε ούτε έξω απ’ το πανεπιστήμιο. Επιπλέον, με την εισαγωγή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, χιλιάδες παιδιά μένουν απ’ έξω, ακόμα και αριστούχοι. Συνολικότερα, με την ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση, με το όργιο παραπαιδείας και την ενίσχυσης των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας της ανώτατης εκπαίδευσης, όλο και περισσότερο μειώνεται η ποιότητα του προγράμματος σπουδών αναφορικά με την ανάπτυξη της γνώσης και καλλιέργεια της επιστημονικής αντίληψης και ενισχύεται η κατά παραγγελία έρευνα από μεγάλες επιχειρήσεις, όπως οι Α.Π.Ε.
Αυτό που δεν είδαν οι εκθέσεις και τα κριτήρια, είναι τα τεράστια έξοδα που καλείται να καλύψει η λαϊκή οικογένεια για να μπορέσει να σπουδάσει τα παιδιά της, με την τεράστια έλλειψη εστιών από την μία, και την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι υπάρχουσες. Με την περικοπή παροχής επιστημονικών συγγραμμάτων και βιβλίων – πλέον δίνεται μόλις 1 σύγγραμμα ανά μάθημα – και τις ελλείψεις σε αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες, προσωπικό. Με κριτήρια παροχής σίτισης που πετούν έξω από τη σίτιση φοιτητές που θεωρούνται “προνομιούχοι”. Δεν θα μπούμε στον κόπο να σχολιάσουμε “τι κάνει ένας απόφοιτος” με το πτυχίο του…
Είναι προφανές ότι τα κριτήρια, είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα επιβεβαίωσης της πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ, στην εντελώς αντίπερα όχθη από τις πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας για ένα πανεπιστήμιο σύγχρονο, που θα ικανοποιεί τις μορφωτικές ανάγκες των φοιτητών και τα ερευνητικά του προγράμματα θα στοχεύουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ – ΜΠΕ
