«Η απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να φέρει νόμο για ιδιωτικά-μη κρατικά Πανεπιστήμια αποτελεί casus belli» (αιτία πολέμου), τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση» Εκπαιδευτικών. Ενώνει την φωνή της με το φοιτητικό και όλο το εργατικό κίνημα και διεκδικεί:
- Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και σύγχρονες σπουδές.
- Όχι στην κατάργηση του άρθρου 16 – όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
- Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία στο ύψος των αναγκών μας.
- Πτυχία με αξία – μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Κατάργηση του ν.4589/19.
- Δουλειά για όλους – δουλειά με δικαιώματα. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.
Στην ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Έψαξαν από δω, έψαξαν από κει, τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται ότι βρήκε το νομικό κόλπο για να παρακάμψει το άρθρο 16 του Συντάγματος και να ανοίξει ο δρόμος για την ίδρυση μη κρατικών-ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη χώρα. Σκοπεύει να κάνει χρήση του άρθρου 28, σύμφωνα με το οποίο με μια απλή νομοθετική ρύθμιση μπορούν να ενσωματώνονται διεθνείς συμβάσεις στο ελληνικό δίκαιο με ισχύ νόμου μεγαλύτερη αυτών που ήδη υπάρχουν. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκαν το συγκεκριμένο άρθρο του Συνάγματος και στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση, γιατί από κοινού υπερασπίζονται την πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί μια αντιδραστική τομή που έρχεται να ολοκληρώσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως αυτής του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατάργηση του άρθρου 16, θεσπίζοντας το πλαίσιο για την ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων δεκάδων ιδιωτικών κολλεγίων και παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στη χώρα. Είναι αυτή η πολιτική που χρόνια τώρα προωθεί την πλήρη εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης εις βάρος της παρεχόμενης ποιότητας των σπουδών, με το κόστος να εκτοξεύεται για να ανταπεξέλθει κανείς σε αυτές και με δεδομένη τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων που απορρέουν από την απόκτηση του πτυχίου.
Κόπτονται λέει για την αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου, γι’ αυτό και θέλουν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον “άμιλλας” ιδιωτικών και δημόσιων Πανεπιστημίων, που θα λειτουργούν σε συναρμογή με τις ανάγκες της αγοράς και με αξιολόγηση! Να μας λείπει, γιατί έχουμε χορτάσει από “αξιολογημένη” συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού σε αυτόν τον τόπο! Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις ματωμένες “περγαμηνές” του περιβόητου “ανοίγματος των σιδηροδρομικών μεταφορών” στα Τέμπη, το πάρτι κερδών που έστησαν με τις ανθρώπινες ζωές τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και οι κλινικές την περίοδο της πανδημίας, την ίδια ώρα που τα υποχρηματοδοτημένα δημόσια νοσοκομεία μετατρέπονταν σε μιας νόσου βγάζοντας το φίδι από την τρύπα;
Ή μήπως τα ιδιωτικά σχολεία με τον σαφή προσανατολισμό σε “καινοτόμα” προγράμματα πράσινων και ψηφιακών δεξιοτήτων και “νεοφυούς” επιχειρηματικότητας, βοήθησαν τα δημόσια να έχουν στατική επάρκεια, να είναι πλήρη σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, βελτίωσαν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τα μαθησιακά αποτελέσματα (ούτε με τη δικιά τους Pisa δεν τους βγαίνουν τα κουκιά!); Και φυσικά, τα τελευταία χρόνια η βαθύτερη σύνδεση του “αξιολογημένου” και υποχρηματοδοτημένου Πανεπιστημίου με την αγορά, τις εταιρίες να αλωνίζουν και να εκμεταλλεύονται τη γνώση και την τζάμπα εργασία των φοιτητών, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και όχι μόνο, τα πτυχία πολλών ταχυτήτων, έχουν φέρει περισσότερα και καλύτερα δωρεάν συγγράμματα, καλύτερα εργαστήρια, περισσότερες φοιτητικές εστίες, καλύτερα επαγγελματικά δικαιώματα; Αλήθεια, η Ιατρική της βάσης εισαγωγής των 19.000 μορίων, πώς θα εξισωθεί με μια ιδιωτική Ιατρική σχολή που θα δέχεται τους “άριστους” των “19.000 ευρώ”, αν όχι προς τα κάτω ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης και τα επαγγελματικά δικαιώματα; Ρητορικά τα ερωτήματα!
Δημιουργούνται οι συνθήκες για ακόμα πιο άδικο, ταξικό και διαφοροποιημένο τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Για την πλειοψηφία των μαθητών των λαϊκών οικογενειών ο δρόμος για την εισαγωγή σε μια σχολή θα είναι ακόμα πιο δύσκολος και μακρύς μέσα από την προετοιμασία σκληρών εξετάσεων (είτε πανελλαδικών όπως σήμερα είτε σε όλο το Λύκειο αν ισχύσει το “εθνικό απολυτήριο”) με φίλτρα, με τράπεζα θεμάτων και με Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ενώ για όσους έχουν “δυνατό πορτοφόλι” θα αρκεί μια απλή αίτηση σε ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο με το ανάλογο αντίτιμο.
Για εμάς τους εκπαιδευτικούς όμως, μόνιμους και αναπληρωτές, η ίδρυση μη κρατικών-ιδιωτικών Πανεπιστημίων, θα επιφέρει συντριπτικό χτύπημα στην αξία των πτυχίων και στα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Δε φτάνει που μοχθήσαμε να μπούμε στις σχολές και να πάρουμε το πτυχίο μας από το δημόσιο Πανεπιστήμιο, τώρα οι κόποι χρόνων θα μπουν στον ίδιο τορβά με κάθε λογής πτυχίο από κολλέγιο-ιδιωτικό ΑΕΙ, του οποίου το γνωστικό περιεχόμενο θα αντιστοιχεί στο κριτήριο του ό,τι αντέχεις να πληρώνεις, παίρνεις. Η διεθνής εμπειρία βοά. Και δείχνει υποβάθμιση ως προς τα εργασιακά δικαιώματα! Διότι το πτυχίο, από το βασικό εφόδιο για να μπορεί κανείς να δουλέψει, γίνεται ένα ακόμα προσόν μαζί με τα διάφορα σεμινάρια, πιστοποιήσεις, μεταπτυχιακά που πολλές φορές είναι αμφιβόλου επιστημονικού βάρους, κατά τη λογική που έφερε άλλωστε και ο νόμος Γαβρόγλου – ΣΥΡΙΖΑ για τους διορισμούς. Ένα διαρκές κυνήγι δηλαδή, για να φουσκώνει με “αέρα” το ατομικό…portfolio, αφού δεν εξασφαλίζεται εργασία σε κανέναν απόφοιτο, για να γεμίζει το…πορτοφόλι!
Χρέος μας λοιπόν ως εκπαιδευτικοί, είναι μαζί με τους φοιτητές, τους Πανεπιστημιακούς, τον λαό συνολικά, να ορθώσουμε τείχος και να ματαιώσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης και των μεγαλοεπιχειρηματιών, να συρρικνώσουν τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας, όπως και τα δικά τους και δικά μας εργασιακά δικαιώματα. Να μην επιτρέψουμε να παραδοθεί η ανώτατη εκπαίδευση στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, που θέλουν μισή γνώση, μισά δικαιώματα για τους σημερινούς φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους.
Για να μπορούν οι φοιτητές και αυριανοί συνάδελφοι να οργανώνουν ελεύθερα και την πάλη τους για τα σύγχρονα δικαιώματά τους, χωρίς το εκβιαστικό περιβάλλον που δημιουργούν οι επιχειρηματίες χορηγοί ή και μέτοχοι σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα. Χωρίς ΜΑΤ και ασφυκτικούς εσωτερικούς κανονισμούς που διασφαλίζουν επιχειρηματικά συμφέροντα. Γιατί δεν μπορεί να γίνει κανόνας π.χ. η στρεβλή διάχυση της επιστημονικής γνώσης στην κοινωνία και η υποταγή του δικαιώματος του λαού για πλήρη εμβολιαστική κάλυψη, στα συμφέροντα της μιας ή της άλλης εταιρίας ιατροβιολογικών ερευνών που παράγουν εμβόλια τύπου DNA ή m-RNA, επειδή είναι μέτοχοι σε μια ιδιωτική ιατρική σχολή, ή δεν μπορεί να αποσιωπούνται για παράδειγμα οι ευθύνες του αμερικανονατοϊκού και ισραηλινού παράγοντα στο μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού, γιατί ένας ψηφιακός κολοσσός αμερικανικών ή ισραηλινών συμφερόντων έχει επενδύσει σε ένα ανώτατο ίδρυμα. Ένα τέτοιο μέλλον τους το επιστρέφουμε!
Προετοιμάζουμε λοιπόν από σήμερα την πάλη μας, απέναντι στις… κολεγιές της κυβέρνησης και όσων κομμάτων υπηρετούν αυτή την αντιδραστική πολιτική, για λογαριασμό των εμπόρων της γνώσης!
Όσους νόμους κι αν προσπαθήσουν να παρακάμψουν δε θα καταφέρουν να παρακάμψουν την ορμή του κινήματος!».