Δύο κόσμοι*

*Άρθρο του Ζώη Φιλιππή, υπόψηφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ιδιωτικός υπάλληλος στο αεροδρόμιο Διαγόρας, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Μεσογειακών Σπουδών.

“Η Ρόδος βουλιάζει για άλλη μια φορά από τον Τουρισμό, ωστόσο σήμερα μία οικογένεια εργαζομένων αδυνατεί να πληρώσει το ρεύμα, το ενοίκιο ή τη δόση του δανείου, ενώ από την άλλη κάποιες πολυεθνικές της περιοχής μας δεν έχουν που να βάλουν τα λεφτά τους. Από τη μία τα χειροκροτήματα , οι πανηγυρισμοί και οι διαφημίσεις για την αύξηση των αφίξεων και παραδίπλα να βλέπουμε την ανυπαρξία αντιπυρικής προστασίας του νησιού, καθώς καιγόμασταν για 10 συνεχόμενες μέρες στη Ρόδο. Να βλέπουμε και να πληρώνουμε το διαλυμένο δημόσιο σύστημα Υγείας που το έχουν ρημάξει διαχρονικά με τις πολιτικές τους. Αναρωτιόμαστε, μας αξίζει;

Εμείς οι νέοι, που δουλεύουμε στον Τουρισμό γνωρίζουμε πολύ καλά την αδικία, δουλεύοντας για 5-6-7 μήνες, χωρίς ρεπό σε πολλές περιπτώσεις, με ωράριο λάστιχο, με σπαστές βάρδιες, με 10ωρα και 12ωρα, με μηδενικά μέτρα προστασίας και με την εντατικοποίηση να είναι στο κόκκινο, καθώς βγάζουμε τη δουλειά και για περισσότερους εργαζόμενους, επειδή υπάρχει έλλειψη προσωπικού.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης στηρίζεται διαχρονικά από όλες τις παρατάξεις πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης που βάζει μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων και όλου του λαού.

Με φιέστες από την Περιφέρεια και το Δήμο και σε πολύ στενή συνεργασία με την Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου, έχουν προωθήσει τα συμφέροντα της εργοδοσίας και με αποφάσεις δημοτικού και περιφερειακού συμβουλίου.

Τη ζούγκλα που ζουν καθημερινά οι ξενοδοχοϋπάλληλοι για παράδειγμα δεν την έθιξαν ούτε γι’ αστείο.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο Αεροδρόμιο Διαγόρας της Ρόδου. Οι εργαζόμενοι έχουμε καταγγείλει πολλές φορές για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας της ασφάλειας και της υγείας, τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και την έλλειψη συντήρησης των εγκαταστάσεων και των μηχανημάτων, που ενέχει τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων. Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι συμβάσεις –ομηρίας- ορισμένου χρόνου, σε συνδυασμό με την βαριά δουλειά τους, τους χαμηλούς μισθούς, τα άθλια ωράρια που επιβάλλονται διαμορφώνουν συνθήκες εργασιακής εξουθένωσης, τραγικές και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για τους εκατοντάδες εργαζόμενους.

Οι εργάτες της πίστας , δουλεύουμε χωρίς σταματημό πηγαίνοντας από αεροσκάφος σε αεροσκάφος, φορτώνοντας πάνω από 10 τόνους αποσκευών στη βάρδιά μας, που συνήθως ξεπερνά το 8ωρο. Όλα αυτά σε συνθήκες καύσωνα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Όπως είναι φυσιολογικό, η καταπόνηση είναι τεράστια και φτάνει τα όρια της εξάντλησης, επιβαρύνοντας την υγεία των εργαζομένων ανεπανόρθωτα και δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα. Γι’ αυτήν την κατάσταση υπόλογες είναι τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που έχουν στηρίξει τη μετατροπή του αεροδρομίου σε εργασιακό κάτεργο, την ίδια ώρα που μπουκώνουν με κρατικές επιδοτήσεις τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου και πανηγυρίζουν για τις επενδύσεις στο αεροδρόμιο. Αυτά είναι που δίνουν αέρα στα πανιά της μεγαλοεργοδοσίας να ξεσαλώνει σε βάρος των εργαζομένων.

Είναι δύο κόσμοι. Από τη μια μεριά οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί του τεράστιου αυτού πλούτου και από την άλλη μια μικρή μειοψηφία που τον καρπώνεται. Αυτός είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που χαράσσεται πάντα σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Στην ίδια όχθη με τους εργαζόμενους βρίσκονται και οι αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο του τουρισμού που μαστίζονται από την υψηλή φορολογία, τα αυξημένα ανταποδοτικά τέλη και τα αυξημένα τιμολόγια νερού και ΔΕΗ.

Στις 8 Οκτωβρίου υπάρχει μια ευκαιρία, να στηριχθεί και να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η Λαϊκή Συσπείρωση σε Δήμο και Περιφέρεια, η μόνη πολιτική δύναμη που παλεύει και αγωνίζεται για τις ανάγκες των πολλών και όχι για τους λίγους. Η νέα γενιά και οι φοιτητές, το γνωρίζουμε πολύ καλά και έχουμε την πείρα, όπου για 2η συνεχόμενη χρόνια η Πανσπουδαστική Κ.Σ. αναδείχθηκε 1η δύναμη Πανελλαδικά, όπου οι φοιτητές στα Πανεπιστήμια τους, γέμισαν τις κάλπες με γαρύφαλλα και την επόμενη κιόλας μέρα δυνάμωσαν οι αγώνες της νεολαίας κάνοντας πράξη σημαντικές νίκες για την υπεράσπισης της δημόσιας Παιδείας και των φοιτητικών μας δικαιωμάτων.

Για να εκλέξουμε περισσότερους αγωνιστές δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, που θα είναι δίπλα στον λαό και τους αγώνες του και όχι χειροκροτητές της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής!

Στις 8 Οκτωβρίου να χάσουν δυνάμεις τα αστικά κόμματα και τα ψηφοδέλτια που άμεσα ή έμμεσα στηρίζονται από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Η σύμπλευσή τους στην αντιλαϊκή δημοτική και περιφερειακή πολιτική αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι σε μεγάλους δήμους και Περιφέρειες αλληλοϋποστηρίζονται μεταξύ τους, γιατί συμφωνούν στα μεγάλα και τα καθοριστικά που χειροτερεύουν τη ζωή του λαού.

Η αντίθεση των εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην κατεύθυνση και το αντιλαϊκό περιεχόμενο της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης είναι συνεπής, γιατί συνδέεται με τον μόνο, πραγματικά φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης που έχει ως προτεραιότητα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλον προσανατολισμό αξιοποίησης των αντικειμενικών δυνατοτήτων της εποχής και της χώρας.

Δύο κόσμοι. Τον δικό τους κόσμο τον έχουμε ζήσει αρκετά, μέσα στην μαυρίλα και στο σκοτάδι. Υπάρχει και ένα μικρό φαναράκι από την Πάτρα, όπου είναι φωτεινό παράδειγμα ότι με εκλεγμένους Κομμουνιστές στην Διοίκηση, μπορεί να συγκρουστεί με τα τοπικά επιχειρησιακά συμφέροντα και με τις Κυβερνήσεις και μαζί με τον ίδιο τον λαό να κατακτήσουν μικρές και μεγάλες “ανάσες”, όπως και έχει γίνει με τον Πελετίδη, και όπου ήταν η Λαϊκή Συσπείρωση τα προηγούμενα χρόνια.

Στους Δήμους και τις Περιφέρειες δεν ψάχνουμε για διαφορές ανάμεσα στους εκλεκτούς των αστικών κομμάτων του σάπιου κόσμου τους αλλά το πως για άλλη μια φορά θα φέρουμε στο σκοτάδι την λάμψη! Κάνουμε την πραγματική διαφορά.

Δυναμώνουμε τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, που στηρίζει το ΚΚΕ, παντού.