Στην απεργιακή συγκέντρωση της Απεργιακής Επιτροπής Σαντορίνης με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, συμμετείχαν με κοινή ανακοίνωση και η ΕΛΜΕ Θήρας, ο σύλλογος εργαζομένων στο δήμο και το σωματείο εργαζομένων στο νοσοκομείο Θήρας.
“Χαιρετίζουμε όλους τους απεργούς και ιδιαίτερα όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας στην πλατεία των Φηρών. Στη συγκέντρωση μετά από ομιλίες εκπροσώπων συνταξιούχων, αγροτών και εργαζομένων, ακολούθησε πορεία με συνθήματα προς το Δήμο όπου και παραδόθηκε ψήφισμα με τα αιτήματα της απεργίας.
Παίρνουμε την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης στα χέρια μας. Κάνουμε στην άκρη συμβιβασμένες και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που δε θέλουν αλλά ούτε έχουν προσανατολισμό να οργανώσουν κίνημα κόντρα στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων, την ανταγωνιστικότητα, τα μέτρα που στηρίζουν την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Ετοιμαζόμαστε για νέους, πιο μαζικούς αγώνες!
Δε δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να λέει ότι ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων μας έχει την έγκρισή μας.
Η πολιτική τους είναι απάνθρωπη και εγκληματική!
Μόνο ο αγώνας, η οργάνωση, η συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να βάλει φρένο, να ανατρέψει τη σημερινή πραγματικότητα, ν΄ ανοίξει δρόμο υπέρ των εργαζομένων!
Αυτή η ΑΠΕΡΓΙΑ Να γίνει η αρχή μιας γενικευμένης αντεπίθεσης!
Στη συγκέντρωση μίλησε εκπρόσωπος της Απεργιακής Επιτροπής Σαντορίνης εκλεγμένος στο ΔΣ της ΕΛΜΕ με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών
παρακάτω η ομιλία:
“Η Γη της Ευκαιρίας
Εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, φίλες και φίλοι
Δεν θα ξεκινήσω με δικά μου λόγια. Θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσω είναι με τα λόγια του πρωθυπουργού έτσι όπως μίλησε στους επενδυτές των ΗΠΑ. Τι τους είπε λοιπόν: «Η γη της ευκαιρίας ανοίγει τις πύλες της για εξαιρετικά κερδοφόρες επενδύσεις. Η ανάκαμψη της Ελλάδας είναι εδώ και σας καλεί να γίνετε μέρος της» και στη συνέχεια αναφορικά με το «έργο» που ήδη έχει επιτελέσει η κυβέρνησή του, σημείωσε: «Την τελευταία φορά που σας απηύθυνα το λόγο από αυτό το συνέδριο, προσπάθησα να σας δείξω την αφοσίωση της κυβέρνησής μας στο να βρεθεί και πάλι η Ελλάδα εντός τροχιάς και να σας καλέσω να συμμετάσχετε σε αυτή την προσπάθεια». Σήμερα, όπως διαβεβαίωσε, «είμαι σε θέση να πω ότι οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και της κοινωνίας έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα»
Και ποια είναι αυτά τα σημαντικά αποτελέσματα που ενδιαφέρουν τους επενδυτές; Μα οι ευκαιρίες για επενδύσεις. Τι άλλο; Πως έγινε Γη της Ευκαιρίας η χώρα; Και σε τι συνίστανται αυτές οι ευκαιρίες; Εν συντομία:
- Ευκαιρίες για επενδύσεις στον τομέα της ασφάλισης αφού αυτή η κυβέρνηση έβαλε την ταφόπλακα με το νόμο Κατρούγκαλου ολοκληρώνοντας έτσι ένα διαρκές έγκλημα δεκαετιών τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Ασφαλιστικές εταιρίες και επιχειρηματικοί όμιλοι τρίβουν τα χέρια τους οι μεν για τα νέα πεδία κερδοφορίας που ανοίγονται οι δε για τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους.
- Ευκαιρίες για επενδύσεις αφού αν με τους αντιασφαλιστικούς νόμους τους διαχρονικά μείωσαν το μη μισθολογικό κόστος, με τους αντεργατικούς νόμους πρόσφεραν άλλο ένα δώρο στο κεφάλαιο: την κάθετη πτώση του μισθολογικού κόστους. Με τη διατήρηση του άθλιου κατώτατου μισθού στα 586 και 511 για τους κάτω των 25 ετών, με τη διατήρηση και επέκταση του νομοθετικού πλαισίου για τη δουλειά «λάστιχο», τις ελαστικές μορφές «απασχόλησης» που έχουν εκτιναχθεί, έτσι ώστε ο 1 στους 3 εργαζόμενους να εργάζεται 2ωρα, 3ωρα και 4ωρα και να αμείβεται με 200, 300 και 400 ευρώ το μήνα και ο μέσος μισθός για τους νέους να έχει διαμορφωθεί στα 389 ευρώ μικτά, δηλαδή 300 ευρώ καθαρά το μήνα. Κι από πάνω να πανηγυρίζει κι η κυβέρνηση για τη μείωση της ανεργίας. Είναι ή δεν είναι Γη της ευκαιρίας τα ερείπια που έχουν αφήσει οι αντιλαϊκές πολιτικές τους;
- Ευκαιρίες για επενδύσεις αφού εξασφαλίζει «ζεστό χρήμα» για φοροαπαλλαγές, προνόμια, νέα χρηματοδοτικά σχήματα κλπ μέσα από τα ματωμένα πλεονάσματα που υπογράφει η κυβέρνηση (μέχρι το 2060 παρακαλώ για να ξέρουμε και τι μας περιμένει). Πλεονάσματα που έχουν εξασφαλιστεί με την εκτίναξη της φορολογίας των εργατικών λαϊκών οικογενειών, εργατών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, μικροεπιχειρηματιών. Πλεονάσματα που εξασφαλίστηκαν επίσης από χρήματα που κόπηκαν από τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα επιδόματα, την κοινωνική πολιτική. «Ζεστό χρήμα» για τους λίγους, το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο σημαίνει εξαθλίωση και φτωχοποίηση για τους πολλούς.
- Ευκαιρίες για επενδύσεις αφού ισοπέδωσαν εργατικά δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, διευκόλυναν τις απολύσεις και τις έκαναν φτηνότερες, κατήργησαν στην ουσία τις κλαδικές ΣΣΕ με αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν οι ατομικές συμβάσεις (ο εργαζόμενος απέναντι στον εργοδότη μόνος του) και οι επιχειρησιακές συμβάσεις ( συμφωνίες μεταξύ του εργοδότη και ομάδων εργαζομένων τις οποίες ελέγχει απόλυτα)
- Ευκαιρίες για επενδύσεις, αφού ξεπούλησαν τα πάντα, τι λιμάνια, τι αεροδρόμια, τι φιλέτα του Δημοσίου, τι ενέργεια, τι νερά, το σύνολο των ακινήτων του Δημοσίου στο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Όπως το είπε ο πρωθυπουργός: «Η ανάκαμψη της Ελλάδας είναι εδώ και σας καλεί να γίνετε μέρος της»
Αυτή είναι η Γη της ευκαιρίας που ανοίγει τις πύλες της στους επενδυτές εξ Αμερικής κι όχι μόνο, και στους Ευρωπαίους, και στους Κινέζους και στους Ρώσους και στους ντόπιους. Έχει κανείς ακόμα καμιά αμφιβολία για το ποιος παραγγέλνει τις πολιτικές που μας εξαθλιώνουν; Διατηρεί ακόμα κανείς αυταπάτες ότι μπορεί να περιμένει κάτι καλύτερο απ’ αυτήν, τις προηγούμενες ή τις επόμενες κυβερνήσεις, από τα κόμματα που δίνουν εξετάσεις στο κεφάλαιο για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του; Κι αφού όλοι μαζί συνδιαμορφώσανε το βομβαρδισμένο τοπίο, έχουν το θράσος απευθυνόμενοι στον ελληνικό λαό να τον εξαπατούν με τα αφηγήματα περί εξόδου από τα μνημόνια τον Αύγουστο, περί «δίκαιης» ανάπτυξης με το κλείσιμο της 3ης και 4ης αξιολόγησης.
Η 3η αξιολόγηση
Τι σημαίνει όμως το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης; Απ’ τη μια, είπαμε, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει για την επερχόμενη «μεγάλη έξοδο του Αυγούστου από τα μνημόνια» και τη «δίκαιη ανάπτυξη» που θα έρθει μετά απ’ αυτή, και στην οποία όλοι θα βρουν ένα «αποκούμπι», προσπαθεί να παρουσιάσει τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία ως «θετική» για την «επόμενη μέρα» που θα έχει τάχα οφέλη και για το λαό. Λες και η «επόμενη μέρα» δεν διαμορφώνεται συνολικά από τους αντιλαϊκούς νόμους – προηγούμενους, σημερινούς και επόμενους. Τους ξεσκεπάζει όμως η «ανακούφιση» και τα ανάλογα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση με τα οποία υποδέχονται κεφάλαιο και αστικά επιτελεία το κλείσιμο της τρίτης «αξιολόγησης». Και δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς αφού τα νέα μέτρα που φέρνει μαζί η 3η αξιολόγηση προσθέτουν έναν ακόμα «βαρύ» κρίκο στη στρατηγική του κεφαλαίου για ανάκαμψη και θωράκιση των κερδών του (γι’ αυτό και πανηγυρίζουν), και αντίστοιχα έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των θυσιών που καλούνται να κάνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Πιο συγκεκριμένα:
- Στο Ασφαλιστικό,μιλάμε για νέες περικοπές ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται η μείωση του συνόλου των υφιστάμενων συντάξεων με τον επανυπολογισμό τους, η ολοκληρωτική κατάργηση του ΕΚΑΣ και ο υπολογισμός των νέων συντάξεων με νέους αντιλαϊκούς, πιο επώδυνους όρους. Ειδική αναφορά αξίζει να γίνει στην ουσιαστική κατάργηση της έννοιας του ασφαλιστικού ταμείου. Προβλέπονται, συγκεκριμένα, η συνένωση ασφαλιστικών εισφορών με τη φορολογία και η καταβολή όλων μέσα από την πλατφόρμα της εφορίας. Πρόκειται για το επόμενο βήμα στο κρατικό ασφαλιστικό σύστημα αφού καταργείται οριστικά η έννοια «ασφαλιστικό ταμείο», και οι εισφορές πλέον στον «κρατικό κορβανά» κατευθύνονται στο να χρηματοδοτηθούν οι καπιταλιστές και να αποπληρωθούν τα δάνεια. Η σύνταξη που «εγγυάται» το κράτος είναι ελάχιστη και όποιος θέλει μια στοιχειώδη εξασφάλιση εξαναγκάζεται να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι, οι καπιταλιστές πετυχαίνουν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Καταργούν την κρατική ασφάλιση προς όφελος της ιδιωτικής, αυξάνοντας παράλληλα τη φορολογία με τη μορφή των εισφορών.
- Στηφορολογία: μεγάλη επιβάρυνση των εργατικών λαϊκών οικογενειών (650 ευρώ το χρόνο, δηλ. μείωση κατά 50 ευρώ του μισθού) από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου ενδεχομένως και το 2019. Παράλληλα, με τις αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ που θα γίνουν η μεγάλη μάζα θα πληρώσει περισσότερο ΕΝΦΙΑ, είτε επειδή θα φορολογηθούν τα αγροτεμάχια των αγροτών είτε επειδή θα υπολογίζεται σε οικογενειακή βάση.
Ξεδιπλώνονται ακόμα μέτρα που αξιοποιούν με τον πιασάρικο στόχο της «καταπολέμησης της φοροδιαφυγής». Τα αστικά παπαγαλάκια δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν πως το τέρας της φοροδιαφυγής είναι η αιτία των προβλημάτων της χώρας. Ξεχνούν να μας πουν πως η πραγματική πρόκληση είναι η φορολογική ασυλία των εφοπλιστών που δεν πληρώνουν καθόλου φόρους, τα φορολογικά προνόμια των μονοπωλιακών ομίλων, που τελικά καταβάλλουν λιγότερο από 5% του κρατικού προϋπολογισμού. Ξεχνούν να μας πουν πως ο αστικός προϋπολογισμός δεν είναι ένα ταμείο απ’ το οποίο «τρώμε όλοι», αλλά ένα ακόμα εργαλείο με το οποίο ο κοινωνικός πλούτος αναδιανέμεται απ’ τους πολλούς στους λίγους, απ’ το λαό στα μονοπώλια. Έτσι, η «φορολογική συμμόρφωση» σημαίνει απλά περισσότερα βάρη για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, για να ελαφρυνθεί η φορολογία των βιομηχάνων «για να έρθει η ανάπτυξη».
- Όσον αφορά στα επιδόματα η συμφωνία προβλέπει τσεκούρι στα οικογενειακά επιδόματα, περικοπές ή και κατάργηση για κατηγορίες τριτέκνων και πολυτέκνων. Αυστηροποίηση κριτηρίων για όλους. Για τα αναπηρικά επιδόματα συμφωνία για περικοπές από τον Ιανουάριο του 2018
- Για την εξασφάλιση και στήριξη των τραπεζικών ομίλων προβλέπεται η κατάργηση της όποιας παρεχόμενης νομικής προστασίας για την πρώτη κατοικία, περαιτέρω απλοποίηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών που ξεκίνησαν πριν ένα μήνα. Ενώ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν με τις σάρκες τους τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών τα προηγούμενα χρόνια, τώρα η κυβέρνηση τους εκβιάζει ότι αν δε δεχτούν να βγουν λαϊκά σπίτια «στο σφυρί» τότε θα κληθεί να πληρώσει έτσι κι αλλιώς, ακόμα και με νέα ανακεφαλαιοποίηση, τα «σπασμένα» των τραπεζικών ομίλων. Εξίσου σημαντικό για το κεφάλαιο είναι και το ζήτημα της αντιμετώπισης των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, Πρόκειται για κρίσιμο για το κεφάλαιο ζήτημα, αφού με μοχλό τα «κόκκινα» δάνεια επιχειρείται το «ξεσκαρτάρισμα» των «προβληματικών επιχειρήσεων», για την περαιτέρω συγκέντρωση του κεφαλαίου, με ό,τι βέβαια αυτό σηματοδοτεί για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αλλά και για αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες. Χαρακτηριστική σε αυτήν την κατεύθυνση είναι και η μελέτη του ΣΕΒ, μέσα στη βδομάδα, που υπογραμμίζει ότι «ο πολύ μεγάλος αριθμός των πολύ μικρών επιχειρήσεων …αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητά τους».
- Στα εργασιακά όλες οι αντεργατικές ανατροπές των τελευταίων χρόνων όχι μόνο μονιμοποιούνται αλλά και διευρύνονται με πιο τρανταχτό παράδειγμα την τροπολογία με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία. Με μια απίστευτη κίνηση πολιτικής αθλιότητας, σαν τους κλέφτες, σε άσχετο νομοσχέδιο προσπάθησαν να περάσουν τροπολογία με την οποία δυσκολεύουν, καθιστούν σχεδόν αδύνατη την προκήρυξη απεργιών από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Το ότι την πήραν πίσω μετά την αντίδραση του ταξικού κινήματος, δεν μας εφησυχάζει καθόλου, αφού θα την επαναφέρουν κατά τα λεγόμενά τους. Το ύψιστο δικαίωμα της εργατικής τάξης που κατακτήθηκε με ποταμούς αίματος σ’ όλη τη γη, δεν θα επιτρέψουμε να τα’ αγγίξουν!
- Τέλος στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του κράτους και της δημόσιας διοίκησης ώστε πιο αποτελεσματικά να υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία, προωθούνται και οι κατάλληλες προσαρμογές στην εκπαίδευση που να ακολουθούν τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων με την αποδοχή ολόκληρης της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ.
Θα ξεμπερδέψουμε άραγε με τους «κακούς δανειστές» μετά τον Αύγουστο;
Είναι προφανές ότι πρόκειται για συμφωνία που κάθε άλλο παρά αναίμακτη είναι για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στα παλιά και τα νέα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μέτρα που δεν θα έχουν τελειωμό καθώς , ήδη έχουν ξεκινήσει και οι συζητήσεις αναφορικά με την επόμενη (4η) «αξιολόγηση», με τα 82 ακόμη «προαπαιτούμενα», σε συνέχεια βέβαια των 100+ παρεμβάσεων της 3ης «αξιολόγησης».
Τα προωθούμενα μέτρα δεν θίγουν τους πάντες. Θίγουν τους εργαζόμενους προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό να γίνει σαφές!
Αυτός είναι ο δρόμος της περιβόητης «δίκαιης» ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που για την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων απαιτεί θρυμματισμό των εργατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, η πλειοψηφία των οποίων ήδη εργάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τσακισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, αποπνιχτική φορολογία, με ανύπαρκτα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και με στοιχειώδη, για τα δεδομένα της εποχής, πρόσβαση σε Υγεία, κοινωνική περίθαλψη και Εκπαίδευση.
Αλλά και μετά το τέλος των μνημονίων, όπως λένε, Ας μην έχουμε καμιά αυταπάτη, η συνέχιση της εποπτείας για πολλά χρόνια στην ουσία αποτελεί μια διεθνή στήριξη και εγγύηση για την εγχώρια αστική τάξη πως οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν χωρίς παρεκκλίσεις.
Άλλωστε κι από τα πιο επίσημα χείλη εκπροσώπων της ΕΕ δηλώνεται «ότι μια βιώσιμη οικονομική ανάκαμψη θα χρειαστεί τη διατήρηση της εφαρμογής όλων των μεταρρυθμίσεων για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτό περιλαμβάνει την ανάγκη να διατηρηθούν οι μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως το φορολογικό σύστημα, στα μέτρα που καθιστούν την Ελλάδα έναν πιο ελκυστικό επενδυτικό προορισμό…»
Αλλά και οι έλληνες βιομήχανοι αξιώνουν: «καμία επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυαν πριν την κρίση», κάνοντας σαφές μ’ αυτόν τον τρόπο ότι η εργασιακή ζούγκλα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή τους.
Μάλιστα, απειλούν τους εργαζόμενους, επαναλαμβάνοντας το γνωστό παραμύθι πως «μια τέτοια επιστροφή στο παρελθόν θα σηματοδοτήσει το τέλος της όποιας ανάκαμψης και της συνακόλουθης αύξησης της απασχόλησης και την απαρχή νέων περιπετειών για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και εργασίας» και απροκάλυπτα ομολογεί ότι με τα 586 ευρώ μεικτά για τους άνω των 25 ετών εργαζόμενους και τα 511 ευρώ μεικτά για τους νεότερους… «βρισκόμαστε σε ένα επίπεδο ισορροπίας της αγοράς»!!!
Το κεφάλαιο λοιπόν ούτε επιθυμεί, ούτε πρόκειται να δώσει πίσω όσα άρπαξε από τους εργάτες στα χρόνια της κρίσης.
Αντίθετα παίρνει θέση μάχης για τη νέα φάση της αντεργατικής επίθεσης. Απαιτεί νέα μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της, με ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία».
Χαρακτηριστικά, στην ειδική έκθεσή του, ο ΣΕΒ απαιτεί να εφαρμοστούν στην Ελλάδα:
- Συμβάσεις μηδενικών ωρών (zero hours contracts)
- Συμβάσεις σύντομης – προσωρινής εργασίας (short term contracts)
- Εργασία κατά παραγγελία (work on demand)
- Μικροσυμβάσεις (mini jobs)
- Εργασία ανά χαρτοφυλάκιο (portfolio work)
- Εργασία βάσει δελτίου – κουπονιών (voucher – based work
«Στις νέες μορφές απασχόλησης οι προσφερόμενες νέες θέσεις εργασίας δεν είναι απλώς προσωρινές και σύντομης διάρκειας αλλά ενίοτε είναι και κοινής χρήσης, κατανέμονται μεταξύ περισσότερων ανεξάρτητων εργαζομένων” τονίζει ο ΣΕΒ
Ο ΣΕΒ παραγγέλνει, η κυβέρνηση υλοποιεί, αυτή είναι η ιστορία.
Φίλες και φίλοι,
Στον πόλεμο που διεξάγεται βρίσκονται αντιμέτωποι δυο γίγαντες. Η αστική τάξη που αντλεί τη δύναμή της από την οικονομική εξουσία και η εργατική τάξη που παράγει όλο τον πλούτο της κοινωνίας. Σ’ αυτόν τον πόλεμο το όπλο μας είναι η οργάνωση μας, η συμμαχία μας, η απεργία
Αν λοιπόν η στρατηγική του κεφαλαίου στοχεύει στο να έχει απέναντί της τον μεμονωμένο εργάτη, όπως και σε επίπεδο κλάδου ξεχωριστά τους εργάτες μιας επιχείρησης και όχι όλο τον κλάδο…
Αν πολύ περισσότερο επιχειρεί να στάξει το δηλητήριο της ταξικής συνεργασίας, των δήθεν «κοινών συμφερόντων» εργατών – εργοδοσίας…
Οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη την ταξική μας ενότητα, την ενιαία πάλη κατά του κεφαλαίου, τα συμφέροντα του οποίου αντιστρατεύονται τα δικά μας.
Απέναντι στο μαύρο «μέλλον της εργασίας» απέναντι στην εμβάθυνση της εργασιακής ζούγκλας, οι εργαζόμενοι έχουμε να αντιτάξουμε τις δικές μας διεκδικήσεις, την πάλη για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών μας, τη συγκέντρωση δυνάμεων για το πέρασμα στην αντεπίθεση, για την ικανοποίηση των δικών μας σύγχρονων αναγκών.
Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα και τις μειωμένες απαιτήσεις.
Βάζουμε στο επίκεντρο της πάλης τις σύγχρονες ανάγκες.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι σήμερα οι σύγχρονες ανάγκες περιλαμβάνουν:
- Τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την αύξηση του ελεύθερου χρόνου, των διακοπών, της αναψυχής.
- Άλλους παράγοντες που σχετίζονται με το βιοτικό επίπεδο, όπως η ποιότητα της διατροφής, οι συνθήκες κατοικίας και εργασίας, η Φυσική Αγωγή και άσκηση, η Υγεία με έμφαση στην Πρόληψη, η αντιμετώπιση περιβαλλοντικών προβλημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής, ο Πολιτισμός κ.ά.
Όπως έγραφε και ο κομμουνιστής παιδαγωγός Δ. Γληνός, υπάρχουν δύο μορφές μοιρολατρίας:
Η πρώτη είναι η γνωστή ραγιάδικη, που λέει ότι ο αντίπαλος είναι παντοδύναμος και δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Έτσι κάποιος δικαιολογεί τη σκλαβιά του.
Και η άλλη μορφή, που λέει, κάποιοι άλλοι να κάνουν κάτι. Σε αυτήν τη μορφή, αυτός που το λέει αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, θα μείνει ικανοποιημένος με το να αλλάξει αφέντη.
Δεν αλλάζει η κατάσταση όμως, οι συνθήκες ζωής και δουλειάς αν δεν πάρουμε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια μας.
Πρώτα πρέπει να νικήσουμε την αδράνεια και το φόβο, την έλλειψη ταξικής οργάνωσης σε κάθε κλάδο και χώρο, για να νικήσουμε την ισχυρή εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, το κράτος της.
Αυτή η ΑΠΕΡΓΙΑ Να γίνει η αρχή μιας γενικευμένης αντεπίθεσης!
Η πολιτική τους είναι απάνθρωπη και εγκληματική!
Μόνο ο αγώνας, η οργάνωση, η συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να βάλει φρένο, να ανατρέψει τη σημερινή πραγματικότητα, ν΄ ανοίξει δρόμο υπέρ των εργαζομένων!
Η εργατική τάξη θα δει προκοπή μόνο με ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού!
