Μετά την συμφωνία αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – Γαλλίας αυξήθηκε η αρθρογραφία, εκτός των άλλων, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την ανάπτυξη ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή του Σαχέλ. Με βάση την επικρατούσα αντίληψη σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ για την αντιμετώπιση της «αστάθειας», της «τρομοκρατίας», στρατιωτικοί αναλυτές προβάλλουν την «αναγκαιότητα» της ελληνικής συμμετοχής, κάποιοι μάλιστα πιθανότατα πιστεύοντας ότι αργήσαμε κιόλας. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα έχουν αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» και «από τα μέσα», δηλαδή από τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η κατάσταση στην περιοχή
Η περιοχή του Σαχέλ είναι αχανής και εκτείνεται από τις δυτικές ακτές της Αφρικής στον Κόλπο της Γουινέας και φτάνει ανατολικά, έως τις ακτές της Ερυθραίας στην Ερυθρά Θάλασσα. Σε αυτή την περιοχή με πρόσχημα κι εδώ την καταπολέμηση της τρομοκρατίας έχουν εμπλακεί και οι ΗΠΑ, όπως και γενικότερα στην Αφρική. Μάλιστα, από το 2007 έχουν ιδρύσει ιδιαίτερη στρατιωτική «Διοίκηση Αφρικής» (Africa Command) που υποστηρίζεται από τη διοίκηση χερσαίων δυνάμεων Ευρώπης & Αφρικής η οποία και διαθέτει δυο δυνάμεις αντίδρασης μία ανατολικής και μία βορειοδυτικής Αφρικής (East Africa Response Force, Northwest Africa Response Force). Σε ότι αφορά τον αεροπορικό και ναυτικό τομέα, η «Διοίκηση Αφρικής» των ΗΠΑ υποστηρίζεται από τις αντίστοιχες αεροπορική και την ναυτική διοίκηση Ευρώπης & Αφρικής με τον 6ο στόλο κτλ.
Αντίστοιχα την τελευταία δεκαετία η ΕΕ έχει αναπτύξει τρεις στρατιωτικές αποστολές (Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, Μάλι, Σομαλία), επιπλέον άλλων πολιτικού τύπου. Ειδικά η Γαλλία, με το γνωστό αποικιοκρατικό της παρελθόν, πρωτοστατεί στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στρατιωτικές αποστολές στο Σαχέλ με 5.000 στρατό. Πέντε χώρες του Σαχέλ έχουν συγκροτήσει επίσης Περιφερειακή δύναμη 5.000 στρατιωτών, (G5 Sahel). Ο ΟΗΕ από τη πλευρά του έχει αναπτύξει στρατιωτική δύναμη 15.000 κυανοκράνων από 60 χώρες. Η Ρωσία, τέλος, εντείνει τη στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή, είτε με επίσημες συμφωνίες είτε μέσω της δραστηριοποίησης ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών.
Όμως, παρά την παρουσία όλων αυτών των πολεμικών μηχανών, συνεχίζεται η δράση τζιχαντιστικών οργανώσεων. Να υπογραμμίσουμε ακόμη ότι στις χώρες της περιοχής, τουλάχιστον 14 εκ άνθρωποι εκτιμάται ότι βρίσκονται σε «επισιτιστική ανασφάλεια» και 31 εκ εξαρτώνται από την «ανθρωπιστική βοήθεια». Ακόμη 3,2 εκ άμαχοι έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς.
Σχόλια σε προβληματισμούς αστών αναλυτών
Στρατιωτικός αναλυτής με μεγάλη πείρα αναδεικνύει ότι η περιοχή περιλαμβάνει «πάμφτωχες δημογραφικές βόμβες που αν δεν σταθεροποιηθούν και δεν μπουν σε αναπτυξιακή τροχιά, τα δεκάδες εκατομμύρια των νεαρών κατοίκων τους θα αναζητήσουν την επιβίωση τους είτε σαν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη».
Αλλά γιατί άραγε υπάρχουν «πάμφτωχες βόμβες»; Είναι γνωστό ότι ο ορυκτός πλούτος της περιοχής είναι τεράστιος, με μεγάλα κοιτάσματα χρυσού, χαλκού, πετρελαίου, φυσικού αερίου, βωξίτη και ουρανίου; Ακόμη, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην ενημερωτική έκδοση του ΟΗΕ για την Αφρική, «Africa Renewal», η περιοχή του Σαχέλ είναι «προικισμένη με τεράστιες δυνατότητες για τις Ανανεώσιμες Πηγές και κάθεται πάνω σε ορισμένους από τους μεγαλύτερους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες της ηπείρου. Εν δυνάμει πρόκειται για μία από τις πλουσιότερες περιοχές στον κόσμο, με αφθονία σε ανθρώπινο δυναμικό, φυσικούς πόρους και πολιτισμό».
Συνοψίζοντας έχουμε πολεμική δραστηριότητα σε πλούσιες χώρες με φτωχούς λαούς. Αυτό είναι το αρνητικό «επίτευγμα» του κοινωνικό-πολιτικού συστήματος που ζούμε! Είναι ο καπιταλισμός – ιμπεριαλισμός που γεννά τη φωτιά του πολέμου, που προωθεί με κάθε μέσον τα κέρδη διεθνών και ντόπιων οικονομικών μεγαθηρίων. Είναι αυτό το σύστημα που λειτουργεί την οικονομία της «ελεύθερης» αγοράς, που όμως σημαίνει στέρηση, φτώχεια, πείνα για τους λαούς, που τελικά οδηγούνται στον ξεριζωμό για την αναζήτηση καλύτερης ζωής.
Αυτό που κάνουν τα διάφορα στρατεύματα στην ουσία είναι να συντηρούν την υπάρχουσα κατάσταση, σε βάρος των λαών. Ο πραγματικός σκοπός κάθε επιμέρους ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επιχείρησης που οργανώνεται εκεί από ΗΠΑ, Γαλλία, ΝΑΤΟ, ΕΕ με την συμβολή και του ΟΗΕ, όπως και των ντόπιων στρατευμάτων είναι η διατήρηση των συμφερόντων της αστικής τάξης κάθε πλευράς και η αποτροπή ανταγωνιστικών τους συμφερόντων στην πλούσια από κάθε άποψη περιοχή. Είναι γνωστό άλλωστε ότι κινεζικά μονοπώλια για παράδειγμα έχουν αναπτύξει από την δεκαετία του ’90 εμπορικές δραστηριότητες στην περιοχή και ευρύτερα στην Αφρική επενδύοντας τεράστια κεφάλαια.
Σε παρέμβαση του άλλος στρατιωτικός αναλυτής στο ερώτημα «Τι δουλειά έχει η Ελλάδα στο Σαχέλ;» απαντά περίπου την ίδια δουλειά που έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο Αφγανιστάν ή στο Σαχέλ. Η «δουλειά» όμως αυτή είναι δουλειά της ελληνικής αστικής τάξης και όχι του λαού, ούτε θα έπρεπε να είναι και της χώρας. Ανάμεσα σε όλες τις άλλες αστικές τάξεις και η ελληνική επιδιώκει να πάρει ένα κάποιο τμήμα από την λεία της περιοχής. Έτσι οι αστοί αναλυτές, προωθούν την άποψη ότι για να έχει λόγο –άρα και μερτικό- η “χώρα” –αστική τάξη- πρέπει να είναι παρούσα επιτόπου … διά των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων!
Ακολουθώντας όμως αυτή την πολιτική, οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις έχουν εμπλέξει τη χώρα στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων. Σωστά από την μεριά του ο αναλυτής παρατηρεί κυνικά και ωμά ότι «Για να έχεις λόγο στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής ασφαλείας πρέπει να συμμετέχεις σε αυτήν. Για να σε καλούν σε συσκέψεις και διαβουλεύσεις πάνω στα διεθνή προβλήματα πρέπει να έχεις δυνάμεις επί του πεδίου». Κατανοεί την «Ελληνίδα μάνα» και θεωρεί «φυσικό πως δεν θέλει να χάσει το παιδί της ούτε στο Σαχέλ ούτε πουθενά αλλού». Επίσης δηλώνει ότι είναι «κατανοητό, με βάση την Ιστορία μας και τον φόρο αίματος που έχουμε καταβάλει ως Έθνος, το να μη θέλουμε να διακινδυνεύσουμε τη ζωή των στρατιωτικών μας σε μακρινά πεδία». Καταλήγει όμως ότι «αυτοί είναι οι κανόνες του διεθνούς συστήματος και πρέπει να αποφασίσουμε τι θέση θα διεκδικήσουμε μέσα σε αυτό» σταθμίζοντας το κόστος και το ρίσκο κάθε επιλογής.
Εμείς όμως, μανάδες, πατεράδες, συγγενείς και φίλοι δε θέλουμε να χαθεί, οπουδήποτε στη γη, στρατιωτικός έμμεσα ή άμεσα για τα συμφέροντα του μεγάλου ελληνικού ή διεθνούς κεφαλαίου του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, Γαλλίας. Παράλληλα, είμαστε αλληλέγγυοι σε άλλους λαούς που δεινοπαθούν σε συνθήκες βάρβαρου καπιταλισμού και τους καλούμε σε αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για την κοινωνική ανατροπή, την ειρήνη και την ευημερία τους.
Τα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην περιοχή και ευρύτερα είναι ήδη υπογραμμένα από τα κόμματα της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.α. Παράλληλα όλα τα αστικά κόμματα αυτό που επιδιώκουν είναι η διαχείριση των αναγκών του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που εμποδίζει να ικανοποιηθούν τα ζωτικά δικαιώματα και οι ανάγκες μας. Έτσι δεν έχουμε να περιμένουμε καμιά ουσιαστική βελτίωση της ζωής μας, είτε από κυβερνήσεις συνεργασίας ή μονοκομματικές.
Διέξοδος είναι μόνο ο Σοσιαλισμός
Το ΚΚΕ, από την σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού λαού, έχει πρόγραμμα που απαντά πολύ καθαρά σε όλους τους πιο πάνω προβληματισμούς, προτείνοντας διέξοδο! Η διέξοδος από όλο αυτό τον κυκεώνα της επικίνδυνης εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολέμους, όπως και η διέξοδος από όλη την άθλια γενικότερη σημερινή κατάσταση στη ζωή του λαού, είναι μόνο ο Σοσιαλισμός!
Στον αγώνα, για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού, μας καλεί το ΚΚΕ να συμπορευτούμε αγωνιστικά μαζί του, για:
- Μια πραγματικά νέα οργάνωση της κοινωνίας με εργατική εξουσία, κοινωνική ιδιοκτησία του πλούτου που υπάρχει, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Μια νέα κοινωνία με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής που μπορεί να θέτει και να πετυχαίνει επιστημονικά καθορισμένους στόχους που να καλύπτουν πλήρως τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.
- Την απεμπλοκή της χώρας μας απ’ τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με τον λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό «ευρωΝΑΤΟική εποπτεία».
Γιάννης Ντουνιαδάκης
υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Αναδημοσίευση από alt.gr
