Site icon Το Ροδάμι

Μέχρι πότε θα μπορούν να μας πιάνουν «κότσους»;

Οι ανάγκες, τα δικαιώματα και οι διεκδικήσεις μας παραμένουν στην πρώτη γραμμή  τονίζει η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στις Περιφέρειες προσθέτοντας πως οι εργαζόμενοι πλήρωσαν πολλά δε θα πληρώσουν ξανά.

Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση της:

«Είναι σίγουρο ότι όλοι τρομοκρατημένοι από την επέλαση τηγς πανδημίας, μείναμε «κάγκελο» κι ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγίες των αρμοδίων επιστημόνων κλπ.

Είναι σίγουρο ότι πολλοί «συνειδητοποίησαν τον καιρό της πανδημίας την αξία του δημόσιου συστήματος υγείας, την αξία της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, της πρόληψης, των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, των γιατρών εργασίας κλπ.

Είναι σίγουρο ότι πολλοί αποδέχονται τις κυβερνητικές δηλώσεις και τις κυβερνητικές προθέσεις ότι μια κυβέρνηση, που μπορεί το προηγούμενο διάστημα να έκλεινε νοσοκομεία και να προσλάμβανε μόνο συμβασιούχους γιατρούς και νοσηλευτές, τώρα εν καιρώ πανδημίας «έβαλε μυαλό» και άλλαξε ρώτα… Γι αυτό και εξαγγέλλει προσλήψεις για τα νοσοκομεία και μια σειρά από μέτρα…

Καθώς επίσης και πολλοί είναι όσοι εφησυχάζουν ότι επειδή τις τεράστιες ελλείψεις σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό των δομών υγείας τις καλύπτουν «φιλάνθρωπες» εταιρείες, χορηγοί, αλληλέγγυοι κλπ, μπορούμε να «κοιμόμαστε» ήσυχοι…

Είναι φυσικό απέναντι στις ανακοινώσεις των χιλιάδων νεκρών από τον κορονοϊό, απέναντι  στις εικόνες των «μοναχικών» φέρετρων να αισθάνεσαι σοκ και δέος, να σε πιάνει πανικός και να αφήνεις πίσω… το ποιος όφειλε να φροντίσει να έχεις μέσα προστασίας, το ποιος όφειλε να φροντίσει να έχεις επαρκή κρεβάτια ΜΕΘ & ΜΑΦ, να έχεις πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας κλπ.

Είναι αναμενόμενο απέναντι σε μια τόση μεγάλη και γενικευμένη υγειονομική κρίση σε μια κοινωνία ανταγωνιστική, εξατομικευμένων επιδιώξεων, εξατομικευμένων παροχών σε βασικές πλευρές της κοινωνικής ζωής, που όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται, να είναι εξαπλωμένα και τα φαινόμενα που ο καθένας προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του… και να φαντάζει ως ήρωας όποιος εργάζεται, όποιος παλεύει για το κοινωνικό σύνολο.

Περίπου δυο μήνες μετά από το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στη χώρα, οφείλουμε να δούμε τα πράγματα δια «γυμνού οφθαλμού»…

Να δούμε εάν από όλη αυτή την κατάσταση θα μείνει κάτι καλό για μας, για τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα. Θα έχουμε δηλαδή δημόσια νοσοκομεία εξοπλισμένα και στελεχωμένα; Θα έχουμε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας δωρεάν που θα καλύπτει τις ανάγκες μας ή θα αφήνεται χώρος για τις ιδιωτικές μονάδες υγείας και τα ασφαλιστικά προγράμματα των εταιρειών που τις προωθούν;

Να  δούμε  εάν  οι  ευαίσθητοι  και  φιλάνθρωποι  χορηγοί  άλλαξαν  ρότα  και  εκτός  από όσα

«πρόσφεραν»  στον  κυβερνητικό  τραπεζικό  λογαριασμό  και  στα  νοσοκομεία  για  το  image,  την

υστεροφημία και την φορολογική τους απαλλαγή, σταματήσουν να ζητούν κίνητρα, φοροαπαλλαγές και τζάμπα εργατικά χέρια και δώσουν στην μετά κορονοϊό εποχή αξιοπρεπή μεροκάματα και συνθήκες εργασίας στους εργαζόμενους…;

Λέτε να δούμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες των παρατάξεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού μηχανισμού να διεκδικούν να καλυφθούν τα μέσα ατομικής προστασίας των εργαζομένων και γενικότερα ο εξοπλισμός των δημόσιων μονάδων υγείας από το κράτος κι όχι από χορηγίες και δήθεν αλληλέγγυες πράξεις;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, γιατί οι απαντήσεις έχουν δοθεί από την ίδια τη ζωή…, κι όπως λέει κι η παροιμία «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του»….

Περίπου δυο μήνες μετά από το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στη χώρα αρκούν να βγάλουν όλοι συμπεράσματα…

«δωράκια» στους κλινικάρχες, τους επιχειρηματίες της επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΚΕΚ), τους καναλάρχες, τους εφοπλιστές κλπ.

προϋπολογισμό, με φορολόγηση του κεφαλαίου, «πουλάνε» αλληλεγγύη και νοιάξιμο για τους εργαζόμενους…

Πολλοί απ’ αυτούς ποτέ δεν έχουν απεργήσει με τέτοια αιτήματα ή όταν το κάνανε έγινε περιστασιακά και κάτω από την πίεση των εργαζομένων, ποτέ δεν βγάλανε μια ανακοίνωση και δεν διεκδικήσανε αιτήματα για την κάλυψη των μελών τους – νοσοκομειακών – με μέσα ατομικής προστασίας κλπ, ούτε και τώρα εν μέσω πανδημίας, τώρα που αυτά τα αιτήματα προβάλλονται από πολλούς, δεν βγήκανε μπροστά στο δρόμο της διεκδίκησης του αγώνα.

Κυβέρνηση, Περιφερειακές Αρχές & ηγεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ίδια ρότα…

Την ίδια ώρα, που η κυβέρνηση προπαγανδίζει την επάρκεια σε μέσα και εξοπλισμό των δομών υγείας οι Διοικητές των Υγειονομικών Περιφερειών (ΥΠΕ) ζητούν από τις Περιφέρειες της χώρας να τους καλύψουν τις ανάγκες τους!!! Ανάλογο δρόμο ακολουθούν και ηγεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

 Χαρακτηριστικά και ενδεικτικά παραδείγματα

υλικά και ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ ζητάει την κάλυψη σε αγορά στολών εργασίας!!! Και τα δύο απευθύνονται στο Σωματείο των εργαζομένων στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για αγορά και προμήθεια σε ένδειξη αλληλεγγύης !!!

«εύρυθμη λειτουργία του Νοσοκομείου», το Δ.Σ. του Σωματείου των εργαζομένων του Νοσοκομείου απευθύνεται στην Ομοσπονδία μας για να τους αγοράσουμε «μάσκες υψηλής προστασίας FFP2 και FFP3»!!!

ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ! ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ!

Κατανοούμε την αγωνία και την απαίτηση των νοσοκομειακών για να έχουν όλα τα απαιτούμενα μέσα προστασίας. Δεν κατανοούμε όμως την λογική, που έχουν μερικοί συνδικαλιστές και δεν απαιτούν από το κράτος, από το υπουργείο υγείας κι από τις Διοικήσεις να πληρώσουν και να φροντίσουν για όλα τα απαιτούμενα.

Κατανοούμε την αγωνία και την απαίτηση των νοσοκομειακών και ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους για δημόσια και δωρεάν υγεία. Δεν κατανοούμε όμως τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν αφωνία σε αυτές τις διεκδικήσεις, όσους είναι απόντες στις κινητοποιήσεις και τους απεργιακούς αγώνες, όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η ευθύνη για την χορήγηση των ΜΑΠ είναι και πρέπει να παραμείνει στο κράτος και την εργοδοσία και προσπαθούν να βγουν από την υποχρέωση… και να ξεπλύνουν τις επιλογές τους με γιαλαντζί φροντίδα και αλληλεγγύη.

Ας σταματήσουν λοιπόν η κυβέρνηση, οι πολιτικοί εκφραστές της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς της υγείας, της παιδείας κλπ, οι ηγεσίες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού (παλιού και νέου) να κρύβουν τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο τομέα υγείας, τις τεράστιες ευθύνες τους για τις επιλογές τους να φορτώνουν τη χρηματοδότηση των τομέων αυτών στις πλάτες του λαού με ποικίλους τρόπους.

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Ας σταματήσουν να πουλάνε φύκια για χορηγίες και διεκδικήσεις από τον καναπέ… κι ας σταματήσουν να θεωρούν τους εργαζόμενους «κότσους», που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα του κυβερνητικού συνδικαλισμού από το στάρι του ταξικού κινήματος, την φιλανθρωπία όσων «μένουν βίλα», από την αλληλεγγύη όσων παλεύουν στο «πεζοδρόμιο». »

Πηγή: 902.gr

Exit mobile version